ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဣသိပတနတြင္ ဓမၼစၾကာတရား ေဟာၾကားအျပီး ဗုဒၶဂယာဘက္သိုု ့ျပန္ၾကြလာ ေတာ္မူသည္။ လမ္းခရီး၌ ေတာအုပ္တစ္ အုုပ္တြင္းမွ သစ္ပင္တစ္ပင္ရင္းတြင္ ေခတၱအနားယူေနစဥ္ လူတစ္အုပ္
ေရာက္႐ွိလာသည္။ မဟာေကာသလမင္းၾကီး၏ သားေတာ္မင္းသား သုံးဆယ္ပါဝင္သည့္ ဘဒၵဝဂၢိယ အုပ္စုတိုု ့ျဖစ္သည္။
မင္းသားမ်ား
အ႐ွင္ဘုရား၊ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ပါသလား။ဘုရား
အသင္တို႔က အမ်ိဳးသမီးကို ဘာျဖစ္လို ့လိုက္႐ွာေနၾကတာ တုန္း၊ အသင္တို႔ရဲ ့ျပႆ နာက ဘာမ်ားလဲ၊ ေျပာပါဦး။မင္းသားမ်ား
အဲဒီအမ်ိဳးသမီးကို ဇနီးမ႐ွိတဲ့ မင္းသားအတြက္ ငွါးရမ္းလာဘုရား
ခဲ့ျပီး ေတာထဲကို မင္းသားမ်ားနဲ ့ ဇနီးမ်ား ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ခဲ့
ၾကပါတယ္။ သူဟာ လက္ဝတ္ရတနာေတြကို ယူေျပးသြား
တဲ့အတြက္ လိုက္ ႐ွာေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။
သင္မင္းသားတို႔၊ အမ်ိဳးသမီးကို လိုက္႐ွာတာရယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ႐ွာတာရယ္၊ ဒီႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာက ေကာင္းျမတ္သလဲ။မင္းသားမ်ား
အ႐ွင္ဘုရား၊ သူမ်ားကို ႐ွာတာထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ွာတာက ပိုေကာင္းျမတ္ပါတယ္ဘုရား။ဘုရား
ေအး၊ အဲဒါဆိုရင္ ထိုင္ၾက၊ ငါတရားေဟာမယ္။ျမတ္စြာဘုရားသည္ မင္းသားမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္မ်ား ျဖဴစင္သြားေစရန္ မွတ္လြယ္ေသာ တရားမ်ားကို ဦးစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ စိတ္
မ်ား ၾကံ့ခိုင္လာျပီဆိုမွ သစၥာေလးပါး အျမင့္တရားကို ဆက္လက္
ေဟာၾကားေတာ့သည္။ မင္းသားမ်ားသည္ ရဟန္းအျဖစ္ကို ေတာင္း
ဆိုၾကေလရာ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းခံ ေပးေတာ္မူလိုက္သည္။
ေနာင္အခါတြင္ ထိုရဟန္းမ်ား သာဝတၳိျပည္႐ွိ ျမတ္စြာဘုရားထံ လာေရာက္ၾကေလရာ အနမတဂၢ ေဒသနာျဖင့္ သံသရာဟူသည္
ျငီးေငြ႔သင့္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ တရားေတာ္ အဆုံးတြင္ အားလုံးေသာ ရဟန္းသုံးဆယ္သည္ ရဟႏၲာမ်ားျဖစ္
သြားၾကေလ၏။
No comments:
Post a Comment