Friday, November 28, 2014

ျမတ္စြာဘုရားေဟာေသာ ပိန္နည္း

ၿမတ္စြာဘုရား  လက္ထက္ေတာ္က  ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးဟာ  ဆန္တစ္စိတ္   (ေလးျပည္) ခ်က္ထမင္းကုိ ကုန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။   ဟင္းကုိလည္း     ဆန္တစ္စိတ္ခ်က္နဲ႔  ညီမွ်ေအာင္   စီစဥ္ေပးရပါတယ္တဲ့။    တစ္ေန႔မွာေတာ့ ထမင္းစားၿပီးၿပီးခ်င္း   ျမတ္စြာဘုရားဆီထြက္ခဲ့ပါတယ္။  ျမတ္စြာဘုရားဆီ ေရာက္ေတာ့ဦးခ်ၿပီး ထုိင္ေနလုိက္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ထမင္းဆိပ္တက္ၿပီး အိပ္ငုိက္ေနပါေတာ့တယ္  ဒီေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားက “မင္းႀကီး.... ထမင္းစားၿပီး အပန္းေလး မေျဖခဲ့ဘူးလား”လုိ႔ ေမးေတာ္မူပါတယ္။

ပေသနဒီ ေကာသလ မင္းႀကီးကလည္း   “မွန္ပါဘုရား  အပန္းမေျဖခဲ့ပါဘူးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မွာ  ထမင္းစားၿပီးတုိင္း   ဒီလုိဒုကၡ ႀကဳံရပါတယ္ ဘုရား”လုိ႔   ျပန္ေလွ်ာက္ေတာ့    ျမတ္စြာဘုရားကလည္း  “ဟုတ္တယ္ မင္းႀကီး အစားႀကီးရင္ ဒီလုိပဲ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ၾကရတယ္။  အစားၾကဴးတဲ့ သူဟာ အနိစၥ  ဒုကၡ  အနတၱတရားေတြကုိ ႏွလုံးမသြင္းႏုိင္ဘူး၊  ႏွလုံးမသြင္းႏုိင္ရင္   အုိလုိ႔မဆုံး နာလုိ႔ မဆုံး ေသလုိ႔မဆုံး ျဖစ္ရတယ္” လုိ႔ ေဟာျပပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ျပီး အစာစားတဲ့အခါ အတုိင္းအရွည္ကုိ သိဖုိ႔   ဂါထာေလး တစ္ပုဒ္ ေဟာျပေပးပါတယ္။

မႏုဇႆ သဒါ သတိမေတာ ၊
မတၱံ ဇာနေတာ လဒၶေဘာဇေန။
တႏုကႆ ဘဝႏၲိ ေဝဒနာ၊
သဏိကံ ဇီရတိ အာယုပါလယံ။


( သတိလည္းရွိ  အတုိင္းအရွည္လည္း သိတဲ့သူဟာ  ေဝဒနာကင္းျခင္း၊  ျဖည္းျဖည္းအုိ၍   အရြယ္တင္ျခင္း၊  အသက္ရွည္ျခင္း  အက်ိဳးသုံးပါးကုိရပါတယ္။) ဒါေပမယ့္ပေသနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ  အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ားေနတဲ့အတြက္ မမွတ္ႏုိင္ပါဘူး။ တူျဖစ္သူ  သုဒႆနကုိပဲ  ဂါထာကုိရေအာင္ က်က္ခဲ့ဖုိ႔မွာခဲ့ပါ တယ္။ တူျဖစ္သူ  သုဒႆနက   ျမတ္စြာဘုရားကုိ  “ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ” လုိ႔  ေမးပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက   “မင္းႀကီးထမင္း သုံးေဆာင္လုိ႔    ေနာက္ဆုံးထမင္းလုတ္ စားခါနီးမွာ ဒီဂါထာကုိရြတ္ေပးပါ”လုိ႔မွာၾကားၿပီး  “မင္းႀကီးက ဂါထာကုိၾကား လုိ႔ ေနာက္ဆုံး ထမင္းလုတ္ကုိ  ဆက္မစား ေတာ့ဘူးဆုိရင္  တစ္လုတ္ စာေလွ်ာ့ခ်က္ပါ” လုိ႔ မိန္႔မွာလုိက္ပါတယ္။ တူျဖစ္သူလည္း ျမတ္စြာဘုရားမွာတဲ့ အတုိင္းမင္းႀကီးပြဲေတာ္ တည္တဲ့အခါ အနားမွာထုိင္ၿပီး  ေနာက္ဆုံးအ လုတ္စားခါနီးမွာ  ဂါထာေလးကုိ ရြတ္ရြတ္ေပးပါတယ္။   ဒီေတာ့မင္းႀကီးကလည္း စားမယ္ ဟန္ျပင္ထားတဲ့   ေနာက္ဆုံးထမင္းလုတ္ကုိ မစားေတာ့ပါဘူး။

ဒီလုိနဲ႔   ထမင္းတစ္လုတ္ တစ္လုတ္ေလွ်ာ့လာလုိက္တာ ခႏၶာကုိယ္ ဝဖုိင့္ ေနရာကေန  ပိန္ပိန္လာပါေတာ့တယ္။   ခႏၶာကုိယ္ ပိန္က်သြားေတာ့   မင္းႀကီးလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ အားရဝမ္းသာနဲ႔  ျမတ္စြာဘုရားဆီသြားၿပီး “ျမတ္စြာဘုရား   တပည့္ေတာ္ခႏၶာကုိယ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္း သာသာ ျဖစ္သြားပါၿပီဘုရား၊ ေတာကစားထြက္ၿပီး  သမင္ေတြကုိေတာင္ လုိက္ဖမ္းႏိုင္ပါၿပီဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္ျပလုိက္ပါတယ္။

(ဓမၼပဒ၊ ပေသနဒီေကာသလမင္းဝတၳဳ)

-----------------------------------------------------

ျမတ္စြာဘုရား ေဟာျပတဲ့ ဂါထာေလးကုိ ျမန္မာလုိျပန္ေျပာရင္-

သတိလည္းရွိမယ္၊ စားမယ့္အစားကုိ အတုိင္းအရွည္လည္းသိမယ္၊ ဒီအဂၤါႏွစ္ခ်က္ နဲ႔ျပည့္စုံတဲ့သူဟာ---
  1. ေဝဒနာကင္းျခင္းအက်ိဳး၊
  2. ျဖည္းျဖည္းအုိ၍ အရြယ္တင္ျခင္းအက်ိဳး၊
  3. အသက္ရွည္ျခင္းအက်ိဳး သုံးမ်ိဳးကုိရႏုိင္ပါတယ္တဲ့။

ဒီဂါထာေလးရဲ့အဓိပၸါယ္ကုိ မွတ္သားရလြယ္ေအာင္ သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ေဆာင္ပုဒ္ကေလး စီေပးထားပါတယ္။


တုိင္းရွည္သိကာ၊ သုံးေဆာင္တာ၊ သုံးျဖာ အက်ိဳးရသတည္း။
ေဝဒနာကင္း၊ ရြယ္တင္ျခင္း၊ မယြင္းသက္ရွည္သည္။

သတိလည္းရွိဖုိ႔လုိသလုိ စားမယ့္အစားအစာကုိ အတုိင္းအရွည္သိၿပီး စားဖုိ႔လည္းလုိပါတယ္။ သတိကေတာ့   ဝိပႆနာအားထုတ္တဲ့ ေနရာမွတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနရာတုိင္းမွာ သတိကေတာ့ လုိေနတာပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိရွိေနရင္  အမွားနည္း သလုိ သတိရွိေနတဲ့သူဟာ ကုိယ္စားမယ္႔  စားအစာကုိ အတုိင္းအရွည္ သိၿပီးလည္း  ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အတုိင္းအရွည္ကုိ  သိတာက သူမ်ားသိေပးတာထက္  ကုိယ့္ဟာကုိ  သိတာပဲအေကာင္းဆုံးပါ။

ကုိယ့္အတုိင္းအရွည္ကုိ ကုိယ္ပဲအသိဆုံးမုိ႔ပါ။ စားခ်င္တုိင္းစြတ္စားေနရင္ ဝဝေနေတာ့မွာပါ၊  အဓိကကေတာ့  သတိရွိေနဖုိ႔ပါပဲ။  အက်ိဳးေတြကေတာ့ လူတုိင္းလုိခ်င္ေနတဲ့  အက်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲ။   ေဝဒနာကင္းရင္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔  လုပ္ရပါတယ္။  အရြယ္တင္တာကလည္း အထူးေျပာေနစရာ မလုိပါဘူး။

အရြယ္တင္ခ်င္္လြန္းလုိ႔  တခ်ိဳ႕ဆုိ ေဆးရုံေတြ သြားၿပီးေတာင္  ျပဳျပင္ေနၾကေသးတာပါ။  အသက္ရွည္တာကလည္း  လူတုိင္း လုိခ်င္ၾကတာပါပဲ။ စာေရးသူကေတာ့ ပိန္ေနလုိ႔  ဝေအာင္,ေပါင္တုိးေအာင္ ႀကိဳးစားေနရတာဆုိေတာ့  ဝျခင္းရဲ့ဒုကၡကုိ ကုိယ္တုိင္မခံစားရပါဘူး။   ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္မ်က္စိေရွ႔မွာ ဝသူေတြရဲ့ဒုကၡကုိ  အျမဲေတြ႔ေနရတာပါ။ တခ်ိဳ႔ဆုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က တြဲေပးမွ ထိုင္ႏုိင္တာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ထူေပးမွ ထႏုိင္တာ၊ ဝျခင္းရဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြကုိ ေဆးေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ၿပီးလည္း  သိေနရတာပါ။  ခြဲစိတ္္ၿပီးေတာင္ ပိန္ေအာင္လုပ္ၾကရတာကုိ လည္း ၾကားသိရပါတယ္။

ပိန္နည္းမ်ိဳးစုံကုိ   ဆရာဝန္ေတြ၊ ကြ်မ္းက်င္သူေတြကလည္း  ေရးျပေနၾကတာပါပဲ။  ဒီေတာ့စာေရးသူလည္း  ကုိယ္စြမ္းႏုိင္ေလာက္ေလး ျမတ္စြာဘုရာ ေဟာျပထားတဲ့ ပိန္နည္းေလးကုိ ဓမၼဒါနမွ်ေဝတာပါ။

ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးဟာ  သူစားတဲ့ စားႏႈန္းအရဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ဝတဲ့ပုံပါပဲ။   ျမတ္စြာဘုရားစကား  နားေထာင္ၿပီး  ေလ့က်င့္လုိက္ေတာ့   ေတာကစားေတာင္  ထြက္ႏုိင္တဲ့အထိ   ကုိယ္ေရစစ္သြားပါတယ္။

ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးက်ေတာ့  တစ္လုတ္တစ္လုတ္ ေလွ်ာ့စားသလုိ ခ်က္တဲ့အခါမွာလည္း တစ္လုတ္စာတစ္လုတ္စာ  ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ခ်က္သြားတာပါ။

ေလွ်ာ့စားရုံ သက္သက္ဆုိရင္ ပုိတဲ့အလုတ္က ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပါဘူး။ ေလွ်ာ့ခ်က္ေတာ့  ကုန္က် စားရိတ္လည္း  သက္သာသြားပါတယ္။  ထမင္းလုတ္ဆုိေပမယ့္  ထမင္းနဲ႔ညီမွ်တဲ့ ဟင္းကုိပါ တြဲေလွ်ာ့ရမွာပါ။  ကုသိုလ္ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပုိတာေလးေတြကုိ  ငွက္ကေလးေတြ ေကြ်းေပးလို႔ လည္းရပါတယ္။   ျမတ္စြာဘုရားရွင္က  ေလွ်ာ့တဲ့ေနရာမွာ  တခါတည္းအမ်ားႀကီး မေလွ်ာ့ခုိင္းပါဘူး၊  တစ္လုတ္စာပဲ ေလွ်ာ့ခိုင္းတာပါ။  အမ်ားႀကီးဆုိ ေလွ်ာ့ရခက္ေနမွာ စုိးလုိ႔ပါ။ 

ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးစားလုိ႔  တစ္လုတ္ပဲ က်န္ေတာ့ရင္  သူ႔တူေတာ္ေမာင္က   ျမတ္စြာ ဘုရားေဟာတဲ့ ဂါထာေလးကုိ ဆုိေပးလုိက္တာပါ။  ဒီေတာ့ ကုိယ္ကလည္း  တစ္လုတ္အက်န္က်ရင္ ကုိယ္တုိင္ဆုိႏုိင္ရင္ ဆုိမဆုိႏုိင္ရင္  ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးလုိ  ကုိယ္တုိင္မက်က္ဘဲ  ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိ  က်က္ခုိင္းၿပီး  သူ႔ကုိ  ဆုိခုိင္းေပါ့။

ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔  က်က္ထားလုိက္တာ ေကာင္းပါတယ္။  ဝေနတဲ့ ဇနီးထမင္းစားလုိ႔   ေနာက္ဆုံးအလုတ္ ေရာက္တဲ့အခါ  ခင္ပြန္းက ဂါထာနဲ႔ လကၤာေလးကုိ  ဆုိဆုိေပးဖုိ႔ပါပဲ။  ဝေနတဲ့ဇနီး  ပိန္မပိန္ေတာ့မသိပါဘူး။ ခင္ပြန္းမွာေတာ့ ဂါထာရြတ္ေပးတဲ့  ကုသိုလ္ လကၤာရြတ္ေပးတဲ့ ကုသိုလ္  ေန႔တုိင္း ရေနတာေတာ့  အမွန္ပါပဲ။  ကုိယ့္ဇနီးကုိ  တရားေဟာေပးေနတယ္လို႕လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။

ဒါက ရြတ္ေပးမယ့္သူ ရွိတဲ့သူအတြက္ပါ။  မရွိတဲ့သူကေတာ့ ေနာက္ဆုံးအလုတ္မွာ  ကုိယ့္ဟာကုိရြတ္ၿပီး   ေလွ်ာ့သြားရုံပါပဲ။  ကုိယ္တုိင္ရြတ္ရင္ ကုိယ္ တုိင္ကုသုိလ္ရမွာပါ။  ပိန္လည္းပိန္ ကုသိုလ္လည္းရတာပါ။ ေလွ်ာ့ရင္း ေလွ်ာ့ရင္းနဲ႔  ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့  ခႏၶာကုိယ္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အေလွ်ာ့ကုိရပ္လုိက္ရုံပါ။   အစားအေသာက္ကုိ  သိပ္တပ္မက္လြန္းတာလည္း  မေကာင္းပါဘူး။ တစ္ခါတေလ မစားဖူးလုိ႔စားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။  သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးေတြကုိၾကည့္ရင္   အစားအစာကုိ   အတုိင္းအရွည္  သိတာလည္း တစ္ခုပါပါတယ္။   တစ္ေန႔ကုိ ဆြမ္းတစ္ထပ္ပဲ   ဘုဥ္းေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရယ္ပါ။   ဒီေနရာမွာ အစားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔    အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာျပထားတဲ့  ဂါထာေလးကုိလည္း  အာရုံျပဳထားရေအာင္ပါ။

စတၱာေရာ ပဥၥအာေလာေပ၊
အဘုတြာ ဥဒကံ ပိေဝ။
အလံ ဖာသုဝိဟာရာယ၊
ပဟိတတၱႆ ဘိကၡဳေနာ။


အဓိပၸါယ္ကေတာ့ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီဟာ ထမင္းစားတဲ့အခါ  ေလးလုတ္ငါးလုတ္ ေလွ်ာ့ၿပီးစားပါတဲ့။  ေလွ်ာ့တဲ့ အစား, ေရကုိေသာက္လုိက္ပါတဲ့။ ဒါဆုိတရား အားထုတ္ရတာ   ခႏၶာကုိယ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္တဲ့ ဒီဂါထာေလးကုိလည္း   သဒၶမၼရံသီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေဆာင္ပုဒ္ေလး စီေပးထားပါတယ္။

စားႏုိင္သည္မွ၊ ငါးလုတ္မွ်၊ ေလွ်ာ့ခ်သုံးေဆာင္ရာ။
ေလွ်ာ့သည့္အစား၊ ေရကုိကား၊ ေသာက္ထားမွ်တစြာ။
ဣရိယာပထ၊ မ်ားသုခ၊ မုခ်ရမည္သာ။


ဂါထာေလးက တရားအားထုတ္ ေနတဲ့ေယာဂီေတြကုိ  ေဟာျပေပးထားတာပါ။   တရားအားထုတ္ေနတဲ့အခါ အစား မ်ားရင္ ေန႔လည္(၁၂)နာရီ တရားမွတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အိပ္ငုိက္ ေနတတ္ပါတယ္။  ဒါေၾကာင့္ ထမင္းစားတဲ့ အခါ ေလးလုတ္ ငါးလုတ္ေလွ်ာ့စားၿပီး ေရေသာက္ဖုိ႔ မိန္႔မွာထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က လူေတြကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ သန္မာထြားက်ိဳင္းလုိ႔  ျပႆနာမရွိေပမယ့္  ဒီေခတ္မွာေတာ့ ေယာဂီ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေလးလုတ္ ငါးလုတ္ ေလွ်ာ့စားဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။

အစားနည္းတဲ့ ေယာဂီဆုိပုိေတာင္   မလြယ္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔သင့္ေတာ္ သေလာက္ ပဲေလွ်ာ့ျပီး ေလွ်ာ့တဲ့အစား ေရေသာက္ လုိက္လုိ႔လည္း ရပါတယ္။  အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့စားၿပီး ညက်  ဗုိက္ဆာေနျပန္ရင္လည္းအဆင္ မေျပပါဘူး။  တရားအားထုတ္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့   ဗုိက္တင္းေနရင္လည္း   အဆင္မေျပသလုိ   ဗုိက္ေရာ့ေနရင္လည္း   အဆင္မေျပပါဘူး၊   ေယာဂီမွာေတာ့   အမွတ္သတိက  ရွိၿပီးသားဆုိေတာ့  အတုိင္းအရွည္က ကုိယ့္ဟာကုိ သိေနၾကတာမ်ားပါ  တယ္။   ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့  သတိပါပဲေလ။  သတိရွိေနရင္  ဘယ္အရာမွ အလြန္ အကြ်ံမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိပါပဲ  သတိပါေနေအာင္ ေလ့က်င့္ယူရမွာပါပဲ။

ေနရာတုိင္းမွာ သတိပါဖုိ႔  က်ေတာ့မလြယ္လွပါဘူး၊  အခ်ိန္ျပည့္   တရားအားထုတ္ေနတဲ့  ေယာဂီေတာင္   သတိက လြတ္ေသးတာဆုိေတာ့  အျပင္မွာေနရတဲ့  သူေတြအဖို႔ေတာ့ သတိလြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က  မ်ားေနမွာပါ။  ဒါေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေလးေတာ့ သတိပါေနေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ရိပ္သာဝင္တဲ့အခါ   အေထြေထြ အမွတ္ကုိဖိအား   ထုတ္ထားရင္   အျပင္ျပန္ ေရာက္တဲ့အခါ အမ်ားႀကီး အေထာက္အပံ့ေပးတာပါ။  အျပင္မွာ သတိနဲ႔ေနတတ္ သြားတဲ့ သေဘာေလးပါ။  သတိရွိေနရင္  အမွားနည္းေနေတာ့ တာပါ။  တစ္ခါတေလ တခ်ိဳ႔အမွားေတြဟာ  သတိလြတ္သြားလုိ႔မွားၾကတာပါ။ သတိျပန္ရ တဲ့အခ်ိန္မွာ အမွားကက်ဴး လြန္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါၿပီ၊

အဲဒီအခါက်မွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ရေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္သတိဟာ လူတုိင္းအတြက္ သိပ္လုိ အပ္ပါတယ္္။ ေယာဂီေတြက တရားဝင္တဲ့အခါ ထုိင္မွတ္နဲ႔  စႀကႍမွတ္ကုိပဲ ဦးစား ေပးမွတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္၊     အေထြေထြ  အမွတ္ကုိေတာ့ ေလွ်ာ့ထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေထြေထြ အမွတ္ဟာ ထုိင္မွတ္နဲ႔ စႀကႍမွတ္ကုိ အမ်ားႀကီး အေထာက္ အပံ့ေပးသလုိ အျပင္ျပန္ေရာက္တဲ  အခါမွာလည္း   သတိနဲ႔ေနတတ္ေအာင္   ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပး လုိက္တာပါ။  လက္ေတြ႔ဘဝထဲမွာ သတိနဲ႔ ေနတတ္ဖုိ႔က သိပ္အေရးႀကီးတာပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ  သတိရွိေနရင္အတုိင္း   အရွည္ကုိ သိၿပီးျဖစ္ေနမွာပါ။  ဒီေတာ့ သတိရိွေနရင္  စားခ်င္တုိင္း မစားေတာ့ပါဘူးေလ   မွားခ်င္တုိင္း  လည္းမမွားေတာ့ ပါဘူးေလ။

ရေဝႏြယ္(အင္းမ)

က်မ္းကုိး
ဣေျႏၵထက္ေၾကာင္းကုိးပါးတရားေတာ္
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္

"အနိစၥ"


ဤခႏၼာကုိယ္သည္ အိုမင္း ယိုယြင္းတတ္၏။ အနာေရာဂါတုိ႕၏ တည္ရာျဖစ္၏။ အပုပ္ရည္ အၿမဲ ယိုးစီးၿပီး ပုပ္ေဆြး ပ်က္စီးတတ္၏။ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိသည္။

ဤဆန္းၾကယ္သည့္ ကိုယ့္ကာယကို ၾကည့္စမ္းေလာ့။ ဤကာယသည္ အနာေရာဂါ ျပည့္ႏွက္ေန၏။ နာက်င္ကိုက္ခဲ ေန၏။ အထူးထူးအျပားျပား ႀကံစည္ စိတ္ကူးအပ္၏။ ဤကိုယ္ကာယ၏ တည္တံ့မႈတြင္ သက္မွတ္ခ်က္ မရွိေပ။

လူမုိက္ လူအသည္ ဤဟာ ငါ့သား ဤဟာ ငါ့ဥစၥာဟု ထင္မွတ္ၿပီး ပူပန္ဆင္းရဲ ေနရသည္။ ဤခႏၼာကိုယ္သည္ပင္လွ်င္ ကိုယ့္ဟာ မဟုတ္လွ်င္ ဘယ္သူ႕သား၊ ဘယ္သူ႕ဥစၥာဟူသည္မွာ ဟုတ္ႏိုင္ပါေတာ့မည္ေလာ။


ပါရဂူ (ဗုဒၼစကားစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္)

ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားပုံ”


လူတုိ႔သည္ နံနက္အိပ္ရာထခ်ိန္မွစ၍ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိ သားမယားကိစၥ၊ စီးပြားေရးကိစၥ၊ လူမႈေရးကိစၥ၊ တုိ႔၌သာ စိတ္သက္ဝင္နစ္ျမဳပ္ေနမႈမ်ားက မ်ား၏။ ထုိကိစၥတုိ႔ကုိ ၾကံစည္ေတြးေတာမႈ၊ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရ ေနမႈမ်ားကသာမ်ား၏။ စင္စစ္ထုိအာရုံမ်ားသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသတုိ႔က်က္စားရာ အာရုံမ်ားသာျဖစ္ၾက၏။ သုိ႔အတြက္ထုိလူတုိ႔၏ စိတ္သည္ ညစ္ႏြမ္းျပီး၊ ေနာက္က်ိေနျပီး ၾကည္လင္ရႊင္ျပမႈလည္း မရွိၾကေပ။ စစ္မွန္ေသာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိလည္း မခံစားရေပ။

ဗုဒၶါနုႆတိစသည္၌ ဘုရားစေသာ အာရုံတုိ႔သည္ကား စိတ္ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ဖြယ္ရာ(ပႆဒနီယ) အာရုံမ်ားျဖစ္ၾက၏။ စိတ္ပူေလာင္မႈကုိျဖစ္ေစတတ္ေသာ အာရုံမ်ားမဟုတ္ၾက။ ထုိအာရုံမ်ားကုိ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရေနပါက စိတ္ၾကည္လင္ရႊင္ပ်လာျပီး စစ္မွန္ေသာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအက်ဳိးႏွင့္ အျခားေကာင္းက်ဳိးမ်ားစြာကုိလည္း ခံစားၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶါနုႆတိစေသာ ဘာဝနာမ်ားကုိ တတ္စြမ္းသမ်ွ အခ်ိန္ရသမ်ွပြားမ်ားအားထုတ္သင့္ၾကေပသည္။

ေရွ႕အနုႆတိေျခာက္ပါးတုိ႔အနက္ ဤ၌ ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားပုံကုိသာ ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶါနုႆတိဟူသည္ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အဖန္ဖန္ေအာက္ေမ့ေနမႈ၊ အမွတ္ရေနမႈျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါးရွိသည့္အနက္ ဤ၌ “အရဟံ” ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားပုံေလးကုိ တင္ျပပါမည္။ ဒီ တစ္ခုရပါက က်န္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ အစားထုိးကာ အာရုံျပဳတတ္မည္ျဖစ္၏။

ဗုဒၶ့ါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားမည့္သူသည္ ေရွးဦးစြာ မိမိခႏၶာကုိယ္ကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ရ၏။ သန္႔ျပန္႔ေသာ အဝတ္ကုိ ဝတ္ရ၏။ ဥဒၵိႆရုပ္ပြားေတာ္ကုိလည္း ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားရ၏။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၊ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၊ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးစတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတုိ႔သည္ တရားေဟာပလႅင္တက္ျပီး တရားေဟာတုိင္း သန္႔ျပန္႔ေသာ သကၤန္းမ်ားဝတ္ရုံျခင္း၊ ခံတြင္း၊ ကိုယ္လက္စသည္တုိ႔ကုိ စင္ၾကယ္ေအာင္ေဆးေၾကာသုတ္သင္ျပီးမွ တရားေဟာေလ့ရွိေၾကာင္းသိရ၏။

ျမတ္စြာဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ တရားေတာ္မ်ားကုိေဟာၾကားျပသည့္ အခ်ိန္တြင္ ထုိကဲ့သုိ႔ သန္႔ရွင္းမႈမ်ဳိးလုိအပ္သည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူဖူး၏။ ျပီးမွ ေအာက္ပါအတုိင္း စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ ထားျပီး ျဖည္းျဖည္းရြတ္ဆုိပြားမ်ားရမည္။

၁။ အရဟံ- လြန္ကဲထူးျမတ္ေသာ သီလဂုဏ္၊ သမာဓိဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္၊ ဝိမုတၱိဂုဏ္၊ ဝိမုတၱိဥာဏဒႆနဂုဏ္ တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာေၾကာင့္ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါအေပါင္းတုိ႔၏ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၂။ အရဟံ- ဝါသနာႏွင့္တကြ တစ္ေထာင့္ငါးရာကိေလသာအညစ္အေၾကးတုိ႔မွ ကင္းေဝးစင္ၾကယ္ေတာ္မူ ေပေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၃။ အရ-ဟံ- ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အစရွိေသာ ကိေလသာ ရန္သူတုိ႔ကုိ ပယ္သတ္ေတာ္မူေပေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၄။ အရ-ဟံ - သံသရာစက္၏ အေထာက္အကန္႔တုိ႔ကုိ ခ်ဳိးဖ်တ္ေတာ္မူျပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၅။ အ-ရဟံ- မ်က္ေႏွာက္မ်က္ကြယ္ အခ်င္းခပ္သိမ္းစင္ၾကယ္၍ စိတ္ကြယ္ရာမရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ဘုရားရွင္၏ ပုံေတာ္ကုိ မေနာအာရုံတြင္ ထင္ရွားေပၚလာေအာင္ အာရုံယူျပီး အထက္ပါအနက္အဓိပၸါယ္ငါးမ်ဳိးကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရြတ္ဆုိပြားမ်ားရပါမည္။ ပုတီးစိပ္ပြားမ်ားလုိပါလ်ွင္ ထုိငါးပုဒ္မွ ပုတီးတစ္လုံးခ်ပါ။


"ဗုဒၶါနုႆတိပြားရျခင္းအက်ဳိး"
************************
ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားရျခင္းအက်ဳိးကား မ်ားလွစြာ၏။ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ ကိေလသာမ်ားသည္ စိတ္၏ အညစ္အေၾကးမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သတၱဝါတုိ႔၏ ပင္ကုိယ္စိတ္သည္ ျပိဳးျပိဳးျပက္အေရာင္ထြက္၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိရာဂစေသာ စိတ္အညစ္အေၾကးမ်ားေၾကာင့္ ညစ္ႏြမ္းေနာက္က်ိျပီး အေရာင္မထြက္ရျခင္းျဖစ္၏။

ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားေနသူသည္ ထုိဘာဝနာပြားမ်ားေနခုိက္တြင္ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ အာရုံျပဳ၍ သဒၶါတရားမ်ားတဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိ၏။ ထုိသဒၶါတရားသည္ ၾကည္လင္ျခင္းလကၡဏာရွိ၏။ စၾကာမင္း၏ ပတၱျမားရတနာကုိထည့္လုိက္ေသာအခါ ရုတ္ခ်ည္းအနယ္ထုိင္က်သြားျပီး ၾကည္လင္လာ၏။

ထုိ႔အတူသဒၶါတရားျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ ထုိေယာဂီ၏ စိတ္သည္ နီဝရဏအေနာက္အက်ိမ်ား အနယ္ထုိင္က်သြား၍ ၾကည္လင္ေတာက္ပလာ၏။ ကုိယ္ေရာင္ကုိယ္ဝါမ်ားပင္ ထြက္လာနုိင္၏။ သာဓကကား ေက်ာင္းဒကာၾကီး အနာထပိဏ္သူေဌးပင္ျဖစ္၏။

အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးသည္ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥျဖင့္ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ခုိက္ ရာဇျဂိဳလ္သူေဌးထံမွ “ဗုဒၶ” ဟူေသာ စကားသံကုိၾကားရေသာအခါ ၾကက္သီးေမႊးညွင္း တဖ်န္းဖ်န္းထကာ ဘုရားရွင္ထံေတာ္သုိ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာ၏။

သုိ႔ေသာ္ ညအခ်ိန္မေတာ္ျဖစ္ေန၍ သြားခ်င္စိတ္ကုိ မ်ဳိသိပ္ေအာင့္ထားျပီး ဘုရားရွင္ကုိေအာက္ေမ့အမွတ္ရလ်က္ အိပ္ရာဝင္ခဲ့၏။ ညႏွစ္ခ်က္ခန္႔တြင္ မိမိခႏၶာကုိယ္မွထြက္ေပၚေသာ ကုိယ္ေရာင္ကုိယ္ဝါတုိ႔ေၾကာင့္ နံနက္မုိးလင္းျပီထင္မွတ္၍ အိပ္ရာမွထကာ ဘုရားရွင္ထံသြားေလ၏။

ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားသူ၏ သဒၶါတရားသာျဖစ္ေပၚလာသည္မဟုတ္ေသး။ ပါေမာဇၨေခၚ နုေသာပီတိ၊ ထုိမွအားၾကီးလာေသာ အခါ ရင့္ေသာပီတိလည္း ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထုိပီတိအလြန္အားၾကီးလာေသာအခါ ထုိပီတိအဟုန္ေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးပင္ ေကာင္းကင္ထက္ေျမာက္တက္သြားနုိင္၏ ဤပီတိကုိ ဥေဗၺဂါပီတိဟုေခၚ၏။

ဤဥေဗၺဂါပီတိအဟုန္ေၾကာင့္ ပုဏၰဝလႅိက၌ေနေသာ မဟာတိႆမေထရ္ႏွင့္ ဝတၱကာလကရြာ၌ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ေယာက္သည္ ေကာင္းကင္ထက္ ေျမာက္တက္ဖူး၏။ ထုိ႔ျပင္ ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားသူသည္ ဘုရားရွင္၌လည္း ရုိေသကုိင္း႐ႈိင္းလာ၏။ သတိ၊ ပညာတရားမ်ားလည္းအားေကာင္းလာ၏။

ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးလည္းဆင္းရဲကင္းကြာ ျငိမ္းေအးလာ၏။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အရာမ်ားကုိလည္း မေၾကာက္မရြံ႕ေတာ့ေပ။ဆင္းရဲဒုကၡကုိလည္း သည္းခံနုိင္စြမ္းရွိလာ၏။ ဘုရားရွင္ႏွင့္ အတူေနရသကဲ့သုိ႔ျဖစ္၏။ မေကာင္းမႈျပဳဖုိ႔ အခြင့္ၾကဳံလာလ်ွင္လည္း ဘုရားရွင္ကုိ ျမင္ေယာင္တတ္လာ၍ အရွက္အေၾကာက္ဝင္လာကာ မျပဳဝံ့ေတာ့ေပ။

အထက္မဂ္ဖုိလ္ကုိ ထုိးထြင္းမသိခဲ့ေသာ္ နတ္ရြာသုဂတိေရာက္ရေလ၏ စတဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားစြာကုိရရွိနုိင္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

က်မ္းကုိး။ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ၊ အဘိဓမၼာရွင္းတမ္း။

ဒါန - သီလ - ဘာ၀နာ ဆိုသည္မွာ



ဒါန --

ေစတနာၿဖင္႔ ေပးလွဴၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ ပန္းတစ္ပြင္႔ကိုမွ် လူမႈစေသာေကာင္းမႈေၾကာင္႕ ဘ၀မ်ားစြာ ဒုဂၢတိဘ၀သို႔ မလားရဘဲ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ ေပါက္ေရာက္ ရရွိနိုင္သည္ ။လူ႔ၿပည္ ၊ နတ္ၿပည္ ၊ အၾကိမ္မ်ားစြာ
ၿဖစ္နိုင္သည္ ။
ပုဗၺ ၊ မုဥၥ ၊ ပရေစတနာတို႔က ထိုသုဂတိဘ၀မ်ားသို႔ ေရာက္ေအာင္ ပဋိသႏၶအက်ိဳးကို ေပးသည္႔ၿပင္ ထိုပန္းလွဴေသာ ကုသိုလ္ကို အေၿခခံ၍ သူဂတိဘ၀ၿဖစ္သည္႔အခါ ထိုဘ၀တြင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင္႔ ေပါင္းသင္းရၿခင္းစေသာ အေထာက္အပံ႕ၿဖင္႔ အဆင္႔ဆင္႔
ေသာ အက်ိဳးကို ရရွိၾကသည္ ။

သီလ --

အကုသိုလ္မၿဖစ္ရေလေအာင္ ကိုယ္မႈ ၊ ႏႈတ္မႈ တို႔ကိုေကာင္းစြာထားတတ္ေသာ ေစတနာၿဖစ္သည္ ။ သီလသည္ ရဟန္းသီလ ၊ သာမေဏသီလ ၊ လူသီလဟူ၍ ရွိသည္ ။ ၂၂၇ - သြယ္ေသာ ဘိကၡဳပါတိေမာက္တြင္
သီလသည္ ရဟန္းသီလ ၊ လိင္ဆယ္ပါး ၊ ဒဏ္ဆယ္ပါး သီလသည္ သာမေဏသီလ၊ ငါးပါး ၊ ရွစ္ပါး ၊ ကိုးပါး ၊ ဆယ္ပါးစေသာ သီလသည္ လူသီလ ။
ထိုသီလတို႔ကို ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ၾကရပါမည္ ။

ဘာ၀နာ --

လြန္ကဲၿမင္႔ၿမတ္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္ကို တိုးတက္ ပြားမ်ားေစတတ္ေသာ သမထ၀ိပႆနာ က်င္႔စဥ္ႏွစ္ပါးၿဖစ္သည္ ။ သမထအရာ၀ယ္ ကမၼဠာန္း ေလးဆယ္၇ွိသည္ ။ ၀ိပႆနာအရာ၀ယ္ ၀ိပႆနာတရား ( ၄ ) ပါးရွိေစသည္ ။

ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္း ဒါန - သီလ - ဘာ၀နာ တရားမ်ားကို
အၿမဲမၿပတ္ က်င္႔က်န္အားထုတ္နိုင္ၾကပါေစ ။


Thursday, November 27, 2014

ယံုသင့္မွယံုမည္


ထိုအခ်ိန္ကဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဗာရာ
ဏသီၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ သူေဌးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့
၏။ အေလာင္းေတာ္သူေဌးသည္ ဘုရင့္နန္း
ေတာ္သို႔ အခစား၀င္ရန္ထြက္လာသည့္အခါ
တိုင္း ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ေတာက္ေျပာင္၀င္း
လက္သည့္ အ၀တ္ပုဆိုးမ်ားကိုသာ ၀တ္ဆင္
လာေလ့ရွိ၏။ ရတနာမ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ျပဳလုပ္ထား
ေသာ လက္၀တ္တန္ဆာမ်ားကိုလည္း၀တ္
ဆင္လာေလ့ရွိ၏။
ေရႊနန္းေတာ္သုိ႔သြားရာ လမ္းမတစ္ေနရာ၌
အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိေန၏။ ထိုဆိုင္ေရွ႕မွ
အေလာင္းေတာ္သူေဌးျဖတ္သြားေလတိုင္း
အရက္ဆိုင္ထဲကအရက္သမားတို႔သည္
အေလာင္းေတာ္သူေဌးကိုေငးၾကည့္ေနၾက
၏။ စိတ္တူ သေဘာတူ ညွိႏႈိင္းထားသည့္
အလား အားလံုးတ တညီတညြတ္တည္း
စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္တတ္ၾက၏။ သူတို႔၏
အေရာင္တလက္လက္ေတာက္ပေနၾက
ေသာ မ်က္လံုးအစံုတို႔သည္အေလာင္း
ေတာ္သူေဌး၏ အ၀တ္ပုဆိုးမ်ားေပၚမွာ
တရစ္၀ဲ၀ဲျဖစ္ေနၾက၏။ လက္၀တ္တန္
ဆာရတနာမ်ားကို စူးစုိက္၍ေနၾက၏။
အေလာင္းေတာ္သူေဌးကမူေရႊနန္းေတာ္
သို႔အခစားသြားဖို႔ကိစၥကိုသာအဓိကထား
ေနရသျဖင့္ သူတို႔ကိုတစ္စံုတစ္ရာတံု႔ျပန္
ဖို႔မႀကိဳးစားဘဲ ဣေျႏၵမပ်က္ေက်ာခုိင္း၍
လာခဲ့ရေပသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါတြင္ကား ထိုအရက္
သမားတို႔သည္ အရက္ဆိုင္နားသို႔
အေလာင္းေတာ္သူေဌးေရာက္လာသည္
ႏွင့္အရက္ဆုိင္မွထြက္လာၾက၍
အို သူေဌးမင္း ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးမွာ
ညီလာခံသဘင္က်င္းပဖို႔နည္းနည္းေစာ
ပါေသးတယ္။ ဆိုင္ထဲကို ေခတၱခဏ
ေလး၀င္ေစခ်င္ပါေသးတယ္ခင္ဗ်ား။
ဤသို႔အားလံုးက ႐ုိ႐ုိေသေသဖိ္တ္ေခၚ
လုိက္ၾက၏။ အေလာင္းေတာ္သူေဌးက
လည္း သူတို႔၏ထူးျခားလွေသာဖိတ္ေခၚ
ခ်က္ကို အကဲခတ္လုိသျဖင့္သူတို႔ႏွင့္
အတူ လုိက္ပါလာခဲ့ေလသည္။
အရက္ဆုိင္ထဲသို႔ေရာက္လာေသာအခါ
ဖိတ္ေခၚသူတို႔က အရက္သမားမ်ားအသံုး
ျပဳေနက် ညစ္ပတ္ေပေရေနသည့္ စားပြဲ
နားသို႔ေခၚလာၾက၏။ ထိုေန႔မွာေတာ့
ထိုစားပြဲေပၚမွာ ပုဆိုးသစ္တစ္ထည္ျဖန္႔
ခင္းထား၏။ ထိုပုဆိုးေပၚမွာအသင့္ျပင္
ဆင္ထားေသာ အရက္ခြက္မ်ားရွိေန
ၾက၏။ ခြက္ထဲကအရက္မ်ားမွာအရက္
အေကာင္းစားျဖစ္ေၾကာင္းေပၚလြင္လွ
၏။ အရက္အေကာင္းစား၏ရနံ႔ကလည္း
သင္းပ်ံ႔ေနသျဖင့္ အနားသို႔ေရာက္လာ
သူတိုင္း အရက္ခြက္ကိုေကာက္၍ျမည္း
လုိက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္၍
ေနၾကေပ၏။
အရက္သမားတို႔သည္အေလာင္းေတာ္
သူေဌးအား အရက္ခြက္မ်ားကိုညႊန္ျပ
လ်က္
သူေဌးမင္းခင္ဗ်ား၊ သူေဌးမင္းဟာေရႊ
နန္းေတာ္ႀကီးမွာ ၀င္ထြက္ႏုိင္သူျဖစ္တာ
ေၾကာင့္ အင္မတန္အေရးပါအရာေရာက္
တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း သူေဌးမင္းနဲ႔
မိတ္ဖြဲ႔ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္
တို႔အားလံုး တည္ခင္းတဲ့အရက္မ်ားကို
သံုးေဆာင္ပါခင္ဗ်ား။
ဤသို႔႐ုိ႐ုိက်ဳိးက်ဳိး ဖိတ္ေခၚလုိက္သည္ကို
အေလာင္းေတာ္ကလည္း အေၾကာက္
အကန္ျငင္းဆန္ျခင္းမျပဳဘဲ
မိတ္ေဆြတို႔၊ မိတ္ေဆြတို႔က မိတ္ေဆြျဖစ္
ခ်င္လို႔ မိတ္ဖြဲ႔တာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီး
သြားဖို႔တာ၀န္ရွိေနပါေသးတယ္။ အရက္
ေသစာေသာက္စားၿပီးေရႊနန္းေတာ္၀င္
ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အျပန္က်မွ
၀င္ခဲ့ပါရေစဟု ပန္ၾကား၏။
အေလာင္းေတာ္သူေဌး၏ပန္ၾကားခ်က္ကို
အရက္သမားတို႔က ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္
လက္ခံလုိက္ၾက၏။
အသြားတုန္းက ကတိေပးထားခဲ့သည့္
အတိုင္း အေလာင္းေတာ္သူေဌးသည္
နန္းေတာ္ကအျပန္တြင္ အရက္ဆိုင္
ထဲသို႔ မပ်က္မကြက္၀င္ခဲ့ပါ၏။ အသင့္
ေစာင့္ႀကိဳေနေသာ အရက္သမားတို႔က
လည္း အေလာင္းေတာ္သူေဌးအား
အသင့္ျပင္ဆင္ထားဆဲျဖစ္ေသာအရက္
စားပြဲသို႔ ေခၚလာခဲ့ၾက၏။ အေလာင္း
ေတာ္သူေဌးသည္ အရက္ခြက္တို႔ကို
ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္႐ႈသံုးသပ္ၿပီးလွ်င္
ဂါထာတစ္ပုဒ္ရြတ္ဆို၏။ ထုိဂါထာ၏
သေဘာအဓိပၸါယ္မွာ
အခ်င္းတို႔ အရက္ခြက္တို႔သည္ အသြား
ခရီးတုန္းကအတိုင္း ေျခရာလက္ရာ
မပ်က္ျပည့္ၿမဲတိုင္း ျပည့္လ်က္ရွိၾက၏။
အကယ္၍ ဤအရက္မ်ားသည္
အေကာင္းပကတိအတိုင္း ဟုတ္မွန္ပါ
က သင္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္
ေတာ့ ျမည္းမၾကည့္ဘဲမေနနုိင္။ ယခု
ေတာ့ ဘယ္သူမွ မေသာက္တာေထာက္
ေတာ့ ဤအရက္သည္ သင္တို႔ေျပာ
သည့္အတိုင္းအေကာင္းပကတိမဟုတ္
ႏုိင္ၿပီ။ မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္သည့္
ေဆးတစ္မ်ဳိးခပ္ထားတာျဖစ္သည္။
သည္အတုိင္းမဟုတ္ဘူးဆိုလွ်င္သင္တို႔
ကိုယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာျမည္းျပၾကပါေလာ့
ဟူ၍ ျဖစ္ေပသည္။
ဤတြင္ အေလာင္းေတာ္သူေဌးမူးယစ္
ေမ့ေလ်ာ့၍ လဲက်ေသာအခါပါလာေသာ
အ၀တ္မ်ားႏွင့္ လက္၀တ္တန္ဆာတို႔ကို
ခၽြတ္ယူရန္စီမံထားၾကေသာ အရက္သမား
အားလံုးတို႔သည္ လြတ္ရာကၽြတ္ရာသုိ႔
ထြက္ေျပးသြားၾကကုန္၏။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္၊ ဧကကနိပါတ္၊
အာသီ၀၀ဂ္၊ ပုဏၰပါတိဇာတ္။
၀ဏၰသီရိ

အဓိက က

ရုပ္က လွလွ မလွလွ၊
စိတ္ကလွဖို႕လိုအပ္တယ္။
အသားျဖဴ ျဖဴ မျဖဴ ျဖဴ ၊
သီလျဖဴ ဖို႕ လိုအပ္တယ္။
ေငြေၾကးခ်မ္းသာ မခ်မ္းသာ၊
စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕လိုအပ္တယ္။
မည္သူေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း၊
ကိုယ္က ေကာင္းဖို႕ လိုအပ္တယ္။
ဘယ္ဟာနဲ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ မေပ်ာ္ေပ်ာ္၊
တရားနဲ႕ ေပ်ာ္ဖို႕ လိုအပ္တယ္။
ဘယ္ဟာကို သိသိ၊ မသိသိ
ေက်းဇူးသိဖို႕ လိုအပ္တယ္။
{ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး

" ဘ၀ဥယ်ာဥ္မွဴး "

} ပ်ိဳးခ်ပန္းခင္ ရနံ႔သင္း၍
ဆင္းက်က္သေရ အလွေ၀ေအာင္
ေရေလာင္းေပါင္သင္ ျမတ္သစ္ပင္ကို
အစဥ္ေတာက္ေလွ်ာက္ ၾသဇာေရာက္ဖို႔
တစ္ေထာက္မနား စြမ္းပကားျဖင့္
အားထားၾကည္ႏူး ဥယ်ာဥ္မွဴး။

} ေလာကတစ္ခြင္ အလွဆင္၍
႐ွင္သန္ႏိုးၾကား ဂုဏ္ေငြ႐ွားလည္း
သင္ၾကားပညာ ထူးခြၽန္ပါလွ်င္
ရင္မွာပီတိ ဂြမ္းဆီထိသုိ႔
ေန႔႐ွိသမွ် ဤေလာကကို
အလွေပါင္းစံု ၿပီးျပည့္စံုေအာင္
ခိုလံုတပည့္ေတြ ပညာေ၀ခဲ့။
} အေနၾကာေညာင္း ႏွစ္ေတြေဟာင္းလည္း
ပညာေပးေန သင္ၾကားေနမွာ
ဘ၀ဥယ်ာဥ္မွဴး ဆရာထူးကို
ၾကည္ႏူးရင္မွာ ဦးၫြတ္ပါသည္။
ပန္းေသြး။
ပတၱျမားရိပ္သာ ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီး
ဆရာ ဦးမ႑လ
ဆရာ ဦးေကာသလႅ တို႔ႏွင့္
ဆရာသမား မ်ားအား ပူေဇာ္၍ ဦးၫြတ္ပါသည္။
တပည့္ အ႐ွင္စႏၵာသိရီ ( ပတၱျမားရိပ္သာ )

ရင္တြင္းခံစားခ်က္

~ ရင္ဘတ္ႀကီးေတြ ဖြင့္ျပခ်င္တယ္
အခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးႏွက္ခံထားရတဲ့
ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ ။
~ေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ခဲ့ၾကေပမဲ့
အဲ့ဒီ နာက်င္ခ်င္းေတြကပဲ
ဘ၀မွာ အားေဆးျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

~ကိုယ့္အသံ ကိုယ္မ်ိဳခ်
ကိုယ့္မက်နပ္ခ်က္ေတြ ကိုယ္မ်ိဳခ်ရင္း
ကြၽန္ေတာ္တို႔
တပည့္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပီသေအာင္
ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။
~ဒီအပင္မွာေန ဒီေရကိုေသာက္
ဒီအသီးကိုစား
ဒီအပင္မွာႀကီးျပင္ရတဲ့ ငွက္ေတြပါ။
အရိပ္တစ္ခုမွာ ႀကီးျပင္းရတဲ့သူ အခ်င္းခ်င္း
မထိုးမဆိတ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့။
~ထိုးဆိတ္ခံရတဲ့ ငွက္ေတြလည္းအမ်ားႀကီး
ထိုးဆိတ္ဓံ မခံႏိုင္လို႔ ေျပးၾကတဲ့
ငွက္ေတြလည္းအမ်ားႀကီး
ထိုးဆိတ္ခံရဦးမဲ့ ငွက္ေတြကလည္း
ဒူးနဲ႔ေဒးပါလား
မရက္စက္ၾကပါနဲ႔ေတာ့။
~ေနစဥ့္နဲ႔အမွ် ေတာင္ပံခက္သံ
ထိုးဆိတ္သံေတြနဲ႔ ေ၀ဆာေနတဲ့
ဒီသစ္ပင္ႀကီးမွာ အသီးေတြလည္း မသီးႏိုင္သလို
အရြက္ေတြလည္း မေ၀ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
~ဒီအေျခအေန ႏွင့္ ဒီအေျဖေတြကို
တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ နဲ ့
စိတ္ျငိမ္မႈကို လိုလားၿပီး
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့
ဥယ်ာဥ္မွဴးသိရင္ ရင္ကြဲနာက်ရေခ်ရဲ႕။
~ေအးခ်မ္းမႈ နဲ႔ စိတ္ၿငိမ္မႈဆိုတာ
ညီၫြတ္မႈနဲ႔ လဲရတယ္ဆိုတာ
မသိေလေရာ့သလား, ေမ့ေလ်ာ့ေနေလသလား
အေတြးကမၻာနယ္ခ်ဲ႕၍
အိပ္ေမာက်ခဲ့တဲ့ ညေတြလည္း မနည္းေတာ့။
~လုပ္ရပ္ေတြ မေျပာင္လဲႏိုင္သေရြ႕
ရလဒ္ေတြလည္းေျပာင္းလဲႏိုင္မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။
~ရလဒ္ အက်ိဳးေတြ မလိုခ်င္လို႔
ခဏခဏစြန္႔ပစ္ေနမဲ့အစား
ရလဒ္ဆိုးေတြ မထြက္ေအာင္
လုပ္ရပ္ဆိုးေတြ
ခဏနား
အျခခံ
အေၾကာင္းတရားကို စဥ္းစားၾကပါစို႔လို႔လား။
အ႐ွင္စႏၵာသိရီ ( ပတၱျမားရိပ္သာ )
26.11.2014- WED
2:12 AM.

အေတာ္ႀကာၿပီ

ပို႕စ္ ေတ ြ မတင္ၿဖစ္တာလဲႀကာၿပီ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ေပါ့
အခုေတာ့ အားတဲ့အခ်ိန္ကို တရားစာအုပ္ဖက္ၿပီး သိေစခ်င္တာေတြကိုၿပန္လည္ၿပီး
မွ်ေ၀ေပးပါ့ေတာ့မည္  မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားအေပါင္းတို႕ ကိုယ္က်န္းမာလို႕ စိတ္ခ်မ္းသာနိုင္ႀကပါေစ။