ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သံဃိကဆိုတာ ဘုရားရဟႏာၱ အရွင္ျမတ္ႀကီးေတြက စၿပီးေတာ့
တစ္သာသနာလံုးရွိ ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ ဆိုင္သြားလို႔ပဲ။
ပုဂၢိဳလ္ကိုရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာက
သူ႔ရဲ႕ သီလ၊ သမာဓိ အင္အားရွိသေလာက္ပဲ အက်ိဳးေပးရမယ္။
သီလ သမာဓိ ရွိခ်င္လည္း ရွိမယ္၊ မရွိလည္းပဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ စိတ္မခ်ရဘူးေပါ့။
လံုးလံုး အက်ိဳးမရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုက္သေလာက္ရမယ္။
သံဃိက လွဴဒါန္းတာကေတာ့ စိတ္ခ်ရတယ္။
ဒီအထဲက ဘုရားရဟႏာၱ အရွင္ျမတ္ႀကီးေတြပါ ပါေနတာကိုး။
(အရွင္ဇနကာဘိဝံသ)
တစ္ခါတုန္းက
ဘဒၵါနဲ႔သုဘဒၵါဆုိျပီးညီမနွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဘဒၵါက
အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ သားသမီး မထြန္းကားပါဘူး။ သူကစဥ္းစားတယ္-
ငါတို႔မရွိတဲ့ေနာက္မွာ ငါတုိ႔ရ႔ဲစီးပြားဥစၥာေတြကုိ အေမြဆက္ခံမည္သူ
ရွိမွာမဟုတ္ဘူး၊ မရွိရင္ေတာ့ အားလုံးပ်က္စီးကုန္လိမ့္မယ္ လို႔စဥ္းစားျပီး
ညီမျဖစ္သူ သုဘဒၵါကုိ သူ႔ေယာက်ာ္းနွင့္လက္ထပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အစ္မျဖစ္သူ
ဘဒၵါကလည္းသူ႔ညီမကုိ ဆုံးမပါတယ္၊ ဒါနျပဳဖုိ႔၊ သီလေဆာက္တည္ဖို႔၊
ဘာ၀နာပြားဖုိ႔စသည့္ျဖင့္ေပါ့။ ညီမျဖစ္သူကလည္း လိုက္နာပါတယ္။ တေန႔ေတာ့
သုဘဒၵါကဆြမ္းကပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ အိမ္ကုိၾကြေလးရွိတဲ့
အရွင္ေရ၀တကုိ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ အရွင္ေရ၀တကလည္း သုဘဒၵါ ဆြမ္းကပ္မယ္ဆိုရင္
ပုဂၢလိကမကပ္နဲ႔ သံဃိကကပ္(သံဃာကုိရည္မွန္းျပီးကပ္)ပါလို႔ မိန္႔လိုက္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment