ေသာကပရိေဒဝျဖင့္ တေယာက္တည္းး ဆက္လက္သြား၍ မိဘျမိဳ႔သို႔ ေရာက္လာရာ၌ အမိအဖႏွင့္ ေမာင္တို႔ ၃-ဦး မီးေလာင္ ေသဆံုးေနသည္ကို ေတြ႔ရျပန္၏။ ဤသို႔ သား-လင္-မိဘ-ေမာင္- ၆-ဦးစလံုး ေသဆံုးမႈ ၾကံဳရေသာ အျဖစ္ေၾကာင့္ ရူးသြပ္ေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ အဝတ္မကပ္ဘဲ ဟိုဟိုသည္သည္ ေရာက္တတ္ရာရာ သြားေနေလသည္။
“သားငယ္ကို စြန္သုပ္၊ ေရျမဳပ္၍ သားႀကီးေသ၊ လင္သက္ေဝ ေျမြခဲ၊ အိမ္လဲလို႔ မိႏွင့္ဖ၊ ေမာင္ကစ ဆံုးေခ်ျပီ”ဟု အလီလီရြတ္ဆို၍ သြားေနရင္း ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ ျမတ္ဘုရားထံ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရျပီး ေသာတာပန္တည္ကာ ေထရီမ ျဖစ္လာသည္။ တေန႔ေသာအခါ ပဋာစာရာသည္ ေျခေဆးေရ၏ ရပ္တန္႔မႈကိုၾကည့္ျပီး အရြယ္သံုးပါး၏ ပ်က္စီးျခင္းကို ဆင္ျခင္ရာ ဘုရားရွင္က ဂႏၶကုဋီမွေန၍ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္လ်က္ ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ပ်က္မႈကို ေဟာေတာ္မူသည္။
ပါဠိဂါထာ
ေယာ စ ဝႆသတံ ဇီေဝ၊ အပႆံ ဥဒယဗၺယံ။
ဧကာဟံ ဇီဝိတံ ေသေယ်ာ၊ ပႆေတာ ဥဒယဗၺယံ။
ျမန္မာျပန္
ခႏၶာငါးပါး၏ အျဖစ္အပ်က္ကို မရႈမျမင္ဘဲ အႏွစ္တရာပတ္လံုး အသက္ရွည္ရျခင္းထက္
ခႏၶာငါးပါး၏ အျဖစ္အပ်က္ကို မျပတ္ရႈျမင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ တရက္မွ် အသက္ရွည္ရျခင္းသည္ ျမတ္၏။
ေဆာင္ပုဒ္
ခႏၶာငါးတန္၊ ျဖစ္ပ်က္ဟန္ကို၊ ဉာဏ္ျဖင့္မယွဥ္၊ မသိျမင္မူ၊
ႏွစ္လွ်င္တစ္ရာ၊ သက္ရွည္ပါလည္း၊ ဘာအက်ိဳးမွ်၊ ရွာမရတည့္။
ခဏျဖစ္လ်က္၊ ခဏပ်က္ကို၊ ႏွစ္သက္ဉာဏ္ေမြ႔၊ ထင္ရွားေတြ႔က၊
တေန႔မွ်သာ၊ ေနရပါလည္း၊ တရာသက္ထက္၊ အျမတ္ထြက္၏။
(သဟႆဝဂ္၊ ပဋာစာရာ ဝတၳဳ)
No comments:
Post a Comment