ေမ့ျခင္း(၃) မ်ိဳး

၁။ အေမ့ႀကီး ေမ့ေနတာရယ္

၂။ အသင့္ အတင့္ ေမ့ေနတာရယ္

၃။မေမ့သင့္တာကို ေမ့ေနတာရယ္။ ဟူ၍ ေမ့ျခင္း သံုးမ်ိဳးရွိတယ္။

၁။ အေမ့ႀကီးေမ့ေနတယ္ဆိုတာ-
----------------------------------
ဒုစရိုက္မႈေတြျပဳေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြပါဘဲ။
အထက္တန္းက်က် ေနထိုင္ခ်င္ၾကတဲ့ အတြက္
ဒုစရိုက္မႈေတြ မေရွာင္ဘဲ အသက္ေမြးၿပီး ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အေမ့ႀကီးေမ့ေနၾကတာျဖစ္တယ္။
ကြယ္လြန္ရင္ အပါယ္ငရဲေရာက္သြားပါမယ္။
အပါယ္သံသရာသို႔ ျမဳပ္က်သြားလိမ့္မယ္။

(ဒုစရိုက္သာ ျပဳလုပ္ခါ ေနတာေမ့သည္မည္။)

၂၊ အသင့္အတင့္ ေမ့ေနတယ္ဆိုတာ-
-------------------------------------------
ေလာကီအာရံု ကာမဂုဏ္ေတြမွာ စိတ္ညြတ္တာမ်ားေနတယ္၊
အာရံုငါးပါးျဖစ္တဲ့ အဆင္း အသံ အနံ႕ အရသာ အေတြ႔အထိ ေတြမွာခံစားဖို႔သာ စိတ္ကညြတ္တာ မ်ားေနတယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ေမ့ျခင္းတစ္မ်ိဳးဘဲ။
ေလာကီ အာရံု ကာမဂုဏ္မွာ စိတ္ေတြမ်ားသြားရင္
ဒီဖက္ ေလာကုတၱရာအာရံု၊ တရားဓမၼအာရံုေတြ နည္း
သြားရင္ ထိုပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒုတိယဘ၀စသည္မွာ ဘ၀
သံသရာ၌ နစ္ျမဳပ္သြားႏိုင္တယ္။

(ကာမဂုဏ္မွာ၊ စိတ္ညြတ္တာ၊ ေနတာေမ့သည္မည္။)

၃။ မေမ့သင့္တာကို ေမ့ေနတယ္ဆိုတာ
-------------------------------------------
၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ေနတဲံ့ ပုဂၢိဳလ္သည္ပင္လွ်င္
တစ္ခါတစ္ခါေမ့ၿပီး အမွတ္ေတြလြတ္ၿပီးေတာ့ ေနမိ
တတ္တယ္။ဒီေမ့ျခင္းကေတာ့ အပါယ္မလားႏိုင္ပါဘူး။
အမွတ္က်ဲလို႔ တရားအတက္ေႏွးတာ တရားထူးတရား
ျမတ္ရတာေႏွးသြာျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။အမွတ္သတိ
ေတြ အၿမဲကပ္ေနရမယ္။ဒီလိုေမ့ျခင္းမ်ိဳးမေမ့ရေအာင္
ျမတ္စြာဘုရားက

”မေမ့ၾကနဲ႔၊မေမ့ၾကနဲ႔၊က်င့္ၾက၊ အားထုတ္ၾက”

လို႔ေဟာ္ေတာ္မူပါတယ္၊ အဓိပၸါယ္က သာမန္ ဒါန သီလ၊ သမထ ကုသိုလ္ေလာက္နဲ႔ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္၊ျဗဟၼာစည္းစိမ္ေလာက္နဲ႔ ေမ့မေနၾကနဲ႔၊ အပါယ္သံသရာမွ လြတ္ေအာင္ ကိုယ္အား ဥာဏ္အား ရွိသမွ် ရႈမွတ္ၿပီးေနၾက၊ အမွတ္သတိျဖင့္ မျပတ္ မလပ္ ရႈမွတ္ ေနၾကပါလို႔ ေဟာ္ေတာ္ မူရင္းျဖစ္တယ္။

(သဒၶမၼရံသီရိပ္သာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)