ဒါနေကာင္းမႈျမန္ျမန္ျပဳ

ဒါနေကာင္းမႈျမန္ျမန္ျပဳ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ဥာဏ္နဲ႔ ရႈ

အဘိတၱေရထကလ်ာေန၊ ပါပါစိတၱံ နိ၀ါရေယ။ ဒႏၶံဟိ ကေရာေတာပုညံ၊
ပါပသၼၼႎ ရမတိမေနာ။
“ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ျဖည္းျဖည္းေႏွးေႏွးျပဳေသာသူ၏စိတ္သည္ မေကာင္းမႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္သြား တတ္သည္။ (၀ါ) ကုသိုလ္မျပဳျဖစ္ေတာ့ပဲ ပ်က္သြားတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ကိုျမန္ျမန္ ျပဳရမည္။ မေကာင္းမႈမွ စိတ္ကိုတားျမစ္ရမည္။”

အထက္ပါေဒသနာသည္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွ အေပၚ႐ံုအ၀တ္(အက်ႌ) တစ္ထည္သာ ရွိေသာ ဧကသာဋကပုဏၰားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာၾကား ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဗုဒၶ၏တရားပြဲသို႔လာေရာက္ရန္ အ၀တ္တစ္ထည္ သာရွိၾကေသာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္တစ္လွည္စီတရားနာ သြားၾကရ၏။ ဒါနပါရမီညံ့ဖ်င္းမႈက သူတို႔အား တရားနာအတူတူ သြားဘို႔ရန္ပင္ အ၀တ္တစ္ခုသာရွိေသာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္၏ ဆင္းရဲက်ိဳးမွာ သံေ၀ဂရ ဖြယ္ ျဖစ္လွေပသည္။ တစ္သံသရာလံုး ေလာဘကသာအႏိုင္ယူၿပီး မလွဴခဲ့ မတန္းႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤမွ်ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳၾကရေပသည္။ ဒီတစ္ ခ်ိန္တြင္ကား ပုဏၰားႀကီး၏စိတ္တြင္ လွဴခ်င္ စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပါက္လာၿပီး ေလာဘႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနရေလၿပီ။ ေလာဘက “ေဟ အ့ေမာင္ပုဏၰား… မင္း မွာက ရွိတာအ၀တ္တစ္ထည္တည္းရင္။ ဘုရားလွဴလိုက္ရင္ မင္းတို႔လင္ မယားႏွစ္ေယာက္ ဘယ္အ၀တ္နဲ႔ ပြဲလမ္းသဘင္သြားလို႔ရမတုန္း။ မင္းတို႔ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ကုန္မွာေပါ့” ဟူ၍ ေလာဘကေျပာေနသည္။ တစ္ဖက္က လွဴခ်င္တန္းခ်င္ေန သည့္ ေစတနာသဒၶါတရားကလည္း “အေမာင္ပုဏၰား…အသင္သည္ တစ္သံသရာလံုး ေလာဘရဲ႕ေစခိုင္းတိုင္း ခ်ည္းလုပ္ခဲ့ၿပီး ေလာဘကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အခုမြဲေတေနျခင္းျဖစ္တယ္။ အလွဴခံရွိေနတုန္း လွဴျဖစ္ေအာင္လွဴပါ” ဟူ၍ တိုက္တြန္းေနေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ပုဏၰားႀကီးမွာ ငယ္ႏိုင္ျဖစ္ေသာေလာဘကတစ္ဖက္ အခုမွ ျမတ္ဗုဒၶေခၚေပးေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း သဒၶါကတစ္ဖက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကရာ လက္ကေလးေျမွာက္လိုက္ခ်လိုက္ျဖင့္ ညဥ့္ဦးယံ၊ သန္းေခါင္ယံမွ မိုးေသာက္ ယံသို႔ ေရာက္သြားသည္။ မိုးေသာက္ယံတြင္ ပုဏၰားႀကီးက “တစ္သံသရာလံုး မလွဴခဲ့လို႔ အခုမြဲေတေနရတာ အခုအခ်ိန္မွမလွဴျဖစ္ရင္ ေနာက္ဒီထက္ ဆင္းရဲဘို႔သာရွိေတာ့မယ္” ဟူ၍စဥ္းစားမိၿပီး ဘုရားအားလွဴလိုက္ပါေတာ့ သည္။ လွဴၿပီးလွ်င္ “ငါေအာင္ၿပီ…ငါေအာင္ၿပီ…ငါေအာင္ၿပီ” ဟု ၀မ္းေျမာက္ ဟစ္ေႂကြးလိုက္ရာ ျပည့္ရွင္မင္းႀကီးက အပါးသို႔ေခၚေစေတာ္မူၿပီး “အေမာင္ ဆင္းရဲသား… အသင္သည္ မည္သည့္တိုက္ပြဲကိုမွ် မေအာင္ျမင္ပါပဲလ်က္ အဘယ္ကို ေအာင္ျမင္သည္ဟု ေအာ္ရသနည္း”ဟု ေမးျမန္းရာ ဧကသာဋက ပုဏၰားက “မွန္လွပါ၊ အရွင္မင္းႀကီးတို႔ ဗဟိဒၶမွာတိုက္တဲ့ တိုက္ပြဲဆိုတာ စစ္အင္အားေကာင္းရင္၊ လက္နက္ေကာင္းရင္၊ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းရင္ ႏိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့ အဇၩတၱတိုက္ပြဲကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္ဘို႔ရာ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဘ၀မ်ားစြာကပါလာတဲ့ ေလာဘနဲ႔မစၧရိယကို ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအ႐ံႈးေပးခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေပါင္းမ်ားလွပါၿပီ။ တစ္ညလံုးတိုက္ရတာ မနက္က်မွ တစ္ထည္သာရွိတဲ့ အေပၚ႐ံုအ၀တ္ ကို ဘုရားရွင္အားကပ္လွဴလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အရရွင္မင္းႀကီးအတြက္ မေျပာပ ေလာက္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအတြက္မွာ ႀကီးမားေသာစြန္းစားမႈႀကီး သာျဖစ္ပါတယ္”ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာ ဘုရင္ႀကီးမွာ မ်ားစြာၾကည္ညိဳ လွေသာေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုး၀တ္စံုတစ္စံုကို ပုဏၰားအား ခ်က္ခ်င္းဆုခ် ေလသည္။ အေလာဘအရွိန္မွာ ျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားအား ခ်က္ခ်င္း လွဴလိုက္ေလသည္။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း ႏွစ္ဆတက္ၿပီး ပုဏၰားအား ႏွစ္စံု လွဴျပန္သည္။ ပုဏၰားကလည္း ဘုရားရွင္အား ခ်က္ခ်င္းလွဴလိုက္ျပန္ ေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ႏွစ္ဆႏွစ္ဆတက္သြားရာ (၃၂)စံုထိ ဘုရင္းႀကီးကေပးလာေသာ အခါ ပုဏၰားႀကီး “ဆက္ေပးေနမွန္းသိလို႔ ဘုရားအားလွဴေနတာလို႔ ေဘးလူ ေတြက ေျပာစရာျဖစ္လိမ့္မယ္” လို႔ စဥ္းစားမိၿပီး ႏွစ္စံုအားမိမိတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္အတြက္ခ်န္ကာ အစံု(၃၀)ကို ဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းလိုက္ေလ သည္။ ဘုရင္ႀကီးမွာလည္း ပုဏၰားအား ၾကည္ညိဳၿပီးရင္း ၾကည္ညိဳရင္းျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ဆင္ (၄) ေကာင္၊ ျမင္း- (၄) ေကာင္၊ အသျပာ (၄) ေထာင္၊ အခြန္ထြက္ရြာ (၄) ရြာ၊ ကၽြန္ေယာက်ၤား (၄) ေယာက္၊ ကၽြန္မိန္းမ (၄) ေယာက္၊ ဇနီးမယား (၄) ေယာက္ စသျဖင့္ ၄ ခုႏွစ္လီ ၂၈ မ်ိဳးေသာဆုကို ေပးသျဖင့္ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သြားေတာ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ခ်မ္းသာသြားေသာ ဧကသာဋကပုဏၰား၏ ဒါနအေၾကာင္းကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေနစဥ္ ဘုရားရွင္ေရာက္လာၿပီး အေၾကာင္းစံုေမးျမန္းၿပီး သည္ႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ဤသို႔မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္။ “ခ်စ္သားတို႔ ဧက သာဋကပုဏၰားရသြားေသာခ်မ္းသာမွာ နည္းပါးသြားျခင္းသာျဖစ္သည္။ အ ကယ္၍ ညဥ့္ဦးယံမွာသာ ငါဘုရားကို လွဴခဲ့မိရင္ ၁၆ ခုႏွစ္လီ ၁၁၂ မ်ိဳးေသာဆုကိုရမည္။ အကယ္၍ သန္းေခါင္ယံမွာသာ လွဴခဲ့မိရင္ ၈ ခုႏွစ္လီ ၅၆ မ်ိဳးေသာဆုကို ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ ယခုေသာ္ကား ေကာင္းမႈကို ျဖည္း ျဖည္းျပဳေသာအေနျဖင့္ မိုးလင္းမွျပဳႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ၄ ခုႏွစ္လီ ၂၈ မ်ိဳး ေသာဆုႏွင့္သာ တင္းတိမ္သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဒၶါတရား၊ လွဴ ဖြယ္၀တၳဳ၊ အလွဴခံ ဤ (၃)ခ်က္ ညီညြတ္ေနလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလွဴးဒါန္းရမည္” ဟူ၍ မိန္႔ၾကား ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ပိဋကတ္ေတာ္၌ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးလွဴရန္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္းမွာ ဉာဏ္ႏုသူမ်ားအတြက္ျဖစ္ပါသည္။ ဉာဏ္ပညာရင့္ က်က္သူမ်ားအတြက္ကား အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ အဓိကမက်၊ မိမိသဒၶါတရား ကသာ အဓိကက်ေပသည္။ ထိုအဆိုကို ေထာက္ခံ ေသာပါဠိေတာ္မွာ
တိ႒ေႏၲ နိဗၺဳေတစာပိ၊
သေမစိတၱံ သမံဖလံ။
ေစေတာပဏိဓိေဟတုဟိ၊
သတၱာ ဂစၧႏၲိသုဂတႎ။ (၀ိမာန၀တၳဳ ပါဠိေတာ္)
“သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရား၌လည္း ေကာင္း၊ ေစတီ႐ုပ္ပြား၌လည္းေကာင္း စိတ္ထားအတူတူ ထားၿပီးလွဴလွ်င္ အက်ိဳးေပးတူသည္သာျဖစ္၏။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ၾကည္ညိဳေသာသဒၶါတရား စိတ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ေကာင္းေသာသုဂတိ ဘ၀သို႔ ေရာက္ၾကရသည္။”