ေမး။ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတိတိ ေဟာသနည္း။
ေျဖ။ ။ ေဝေနယ်တို႔၏ အစီးအပြားအား ဤေလးပါးသာ ေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္ ေလးပါးတိတိ ေဟာသည္။
ဤသတိေစတသိက္သည္ အာ႐ုံရွိသေလာက္ မ်ား၏။
မ်ားေသာ္လည္း ေဝေနယ်တို႔၏ အစီးအပြားအား ဤေလးပါးသာ ေလ်ာ္သည္။
ေဝေနယ်သည္ -
(၁) ပညာႏု႔ံ၍ တဏွာသေဘာရွိသူ တစ္ေယာက္၊
(၂) ပညာထက္၍ တဏွာသေဘာရွိသူ တစ္ေယာက္၊
(၃) ပညာႏု႔ံ၍ ဒိ႒ိသေဘာရွိသူ တစ္ေယာက္၊
(၄) ပညာထက္၍ ဒိ႒ိသေဘာရွိသူ တစ္ေယာက္၊
ဤသို႔ ေလးေယာက္ ရွိ၏။
ထိုတြင္ -
(၁) ကာယာႏုပႆနာသည္ ပညာႏုံ႔၍ တဏွာသေဘာရွိသူ၏ ဝိသုဒၶိမဂၢျဖစ္၏။ ဝါ - စင္ၾကယ္ေၾကာင္း ျဖစ္၏။
(၂) ေဝဒနာႏုပႆနာသည္ ပညာထက္၍ တဏွာသေဘာရွိသူ၏ ဝိသုဒၶိမဂၢျဖစ္၏။
(၃) စိတၱာႏုပႆနာသည္ ပညာႏု႔ံ၍ ဒိ႒ိသေဘာရွိသူ၏ ဝိသုဒၶိမဂၢျဖစ္၏။
(၄) ဓမၼာႏုပႆနာသည္ ပညာထက္၍ ဒိ႒ိသေဘာရွိသူ၏ ဝိသုဒၶိမဂၢျဖစ္၏။
ဤသို႔ ေဝေနယ်တို႔၏ အစီးအပြားအားေလ်ာ္စြာ ေလးပါးသာ ေဟာသည္။
တနည္း၊
ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးသည္ သမထအားထုတ္ေသာ ဉာဏ္ႏု႔ံသူတစ္ေယာက္, ဉာဏ္ထက္သူတစ္ေယာက္၊
ဝိပႆနာအားထုတ္ေသာ ဉာဏ္ႏု႔ံသူတစ္ေယာက္, ဉာဏ္ထက္သူတစ္ေယာက္ ဤေလးေယာက္တို႔၏
အစဥ္အတိုင္း ဝိသုဒၶိမဂၢျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေလးပါးသာ ေဟာသည္။
တနည္း၊
ဤေလးပါးသည္ သုဘဟူ၍, သုခဟူ၍, နိစၥဟူ၍, အတၱဟူ၍ ေဖာက္ျပန္ေသာ ဝိပလႅာသေလးပါးကို အစဥ္အတိုင္း ပယ္သည္။
ၾသဃေလးပါး, ေယာဂေလးပါး, အာသဝေလးပါး, ဂႏၴေလးပါး, ဥပါဒါန္ေလးပါး, အဂတိေလးပါးတို႔ကိုလည္း ပယ္သည္။
အာဟာရေလးပါးကိုလည္း ပိုင္းျခား၍ သိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေလးပါးသာ ေဟာသည္။
တနည္း၊
ေအာက္ေမ့စရာတရား ေလးပါးရွိ၏။
နိဗၺာန္ဝင္ေပါက္ ေလးေပါက္ ရွိ၏ဟု ျပလို၍ ေလးပါးသာ ေဟာသည္။
ဥပမာျဖင့္ ဤသို႔ သိအပ္၏။
မင္းေနျပည္၏ အေရွ႕ဘက္၌ ေနေသာ သူတို႔သည္ အေရွ႕ဘက္၌ ထြက္ေသာ ဘ႑ာကို ယူ၍ အေရွ႕ဘက္ ၿမိဳ႕တံခါးျဖင့္ မင္းေနျပည္သို႔ ဝင္ကုန္၏။
ေတာင္ဘက္၌, အေနာက္ဘက္၌, ေျမာက္ဘက္၌ ေနသူတို႔လည္း မိမိတို႔အရပ္ထြက္ ဘ႑ာကို ယူ၍ မိမိတို႔ အရပ္တံခါးျဖင့္ ဝင္ကုန္၏။
ထို႔အတူ ကာယ၌ ႐ႈေသာသူတို႔သည္ ကာယအာ႐ုံ အဖံုဖံုကို ေအာက္ေမ့၍
ဘာဝနာအာႏုေဘာ္ကို ယူ၍ ရေသာ အ႒ဂႋကမဂၢင္တံခါးျဖင့္ နိဗၺာန္ၿမိဳ႕ႀကီးသို႔
ဝင္ကုန္၏။
ေဝဒနာ၌, စိတၱ၌, ဓမၼတို႔၌ ႐ႈေသာ သူတို႔သည္ အသီးအသီး ေဝဒနာ,
စိတၱ, ဓမၼအာ႐ုံ အဖံုဖံုကို ေအာက္ေမ့၍ ဘာဝနာအာႏုေဘာ္ကို ယူ၍ ရေသာ
အ႒ဂႋကမဂၢင္တံခါးျဖင့္ နိဗၺာန္ၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ ဝင္ကုန္၏။
(ေညာင္ေလးပင္ဆရာေတာ္၏ “သတိပ႒ာန္အရသာ” မွ
No comments:
Post a Comment