ဘ၀တစ္ေကြ႕ခဏေတြ႕(၃)မွ မွတ္သားစရာ

ပုထုဇဥ္တို႔၏ လားရာဂတိသည္ မေရမရာ
သြားေနလွ်င္ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္မၿမဲတတ္
ေခ်။ စိတ္မတည္ၿငိမ္တတ္သျဖင့္ တဏွာ
တိမ္းၫႊတ္ရာေရာက္သြားတတ္သည္။
အကုသုိလ္အေလးခ်ိန္မ်ားေနလွ်င္ အကု
သိုလ္တြန္းခ်ရာသို႔လည္း ေရာက္သြားတတ္
သည္။

ေရွးအခါက ပါဋလိၿမိဳ႕ ထီးနန္းစိုက္၍အုပ္ခ်ဳပ္
ေသာ အႆကမင္းႀကီးတြင္ ဥပရီမည္ေသာ
အလြန္လွပေခ်ာေမြ႕ေသာ မိဖုရားေခါင္ႀကီး
ရွိသည္။ ျမန္မာလို ေဒၚျမင့္ျမင့္ဟုေခၚရမည္
ျဖစ္သည္။ ထိုမိဖုရားႀကီးမၾကာမွီကြယ္လြန္
သြားသည္။ အႆကမင္းႀကီးက ေခ်ာလြန္း
လွလြန္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလြန္းလွသျဖင့္ မိဖုရား
ႀကီး၏အေလာင္းေကာင္ကို မီးမ႐ႈိ႕ရက္ေျမ
မဲျမွပ္ရက္ဘဲ ေဆးစိမ္ထားကာ ေန႔တိုင္းမ
စားႏိုင္မေသာက္ႏုိင္ အေလာင္းေကာင္ကို
ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ပူေဆြးငိုေၾကြးေနသည္။
မည္သူမွ်တရားရေအာင္ နားခ်၍မရ။ ေန႕စဥ္
မျပတ္ ငိုလာခဲ့ရာ ခုႏွစ္ရက္ၾကာသြားသည္။

ဘုရားအေလာင္းစ်ာန္အဘိညာဥ္ရရေသ့ႀကီး
သည္ အႆကမင္းႀကီး၏ေသာက ပရိေဒ၀
မီးကို ၿငိွမ္းေပးရန္တန္ခိုးျဖင့္ မင္းဥယ်ာဥ္သို႔
ၾကြသြား၏။ မိဖုရားႀကီးဥပရီကိုျမင္လိုလွ်င္
ဥယ်ာဥ္သို႔လာခဲ့ဟု လုလင္တစ္ေယာက္မွ
တစ္ဆင့္ သတင္းပို႔လိုက္သည္။ မိဖုရားႀကီး
ကိုျမင္လိုလွသျဖင့္ အႆကမင္းႀကီး၀မ္း
ေျမာက္၀မ္းသာ စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ဥယ်ာဥ္
သို႕ေရာက္လာ၍ ဘုရားေလာင္းရေသ့ကိုရွိ
ခိုးကာထိုင္ေနၿပီး

အရွင္ဘုရား မိဖုရားႀကီးရဲ႕ျဖစ္ရာအရပ္ကိုသိ
တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလား။

ဟုတ္ပါတယ္မင္းႀကီး။

ဘယ္မွာျဖစ္သလဲ ဘုရား။

မိဖုရားႀကီးက ႐ုပ္အဆင္းလွလြန္းေတာ့ အလွ
မာန္ယစ္ၿပီး ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆလြန္းလို႔ ေကာင္းမႈ
မျပဳမိတာေၾကာင့္ ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာပဲ ႏြားေခ်းပိုး
မႀကီးျဖစ္ေနရဲ႕ဗ်ာ။

အာ အရွင္ဘုရား မျဖစ္ႏိုင္တာဘဲ မယံုႏိုင္ပါဘူး။

အဲဒီလိုဆို ေခၚၿပီး ျပေပးမယ္ေလ။

ျပေပးပါဘုရား။

ဘုရားေလာင္းက ႏြားခ်ီးပိုးထိုးႀကီး၊ ႏြားေခ်းပိုး
မႀကီးႏွစ္ေကာင္ အႆကမင္းရဲ႕ေရွ႕မွာေရာက္
လာၾကေစဟု တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ေခၚလိုက္၏။
ခ်က္ခ်င္းပိုးေကာင္ႀကီးႏွစ္ေကာင္ ေရာက္လာ
ၾကသည္။

ေဟာဒီမွာမင္းႀကီး ႏြားေခ်းပိုးထိုးႀကီးရဲ႕ေနာက္
က လိုက္လာတဲ့ ႏြားေခ်းပိုးမႀကီးဟာ ဒကာ
ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွတဲ့ ဥပရီမိဖုရားႀကီးပဲ။

တပည့္ေတာ္ရဲ႕ မိဖုရားေခ်ာႀကီး ဒီလိုစက္ဆုပ္
စရာေကာင္းတဲ့ ႏြားေခ်းပိုးမႀကီးျဖစ္ႏိုင္စရာအ
ေၾကာင္းမရွိပါ။ မယံုႏုိင္ပါဘူးဘုရား။

ဒီလိုဆို စကားအေျပာခိုင္းမယ္ေလ။

ခိုင္းပါဘုရား။

ဘုရားအေလာင္းက တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ဥပရီ
ဟုေခၚလိုက္၏။

ဘာပါလဲ အရွင္ဘုရားဟုျပန္ထူးသည္။

သင္က အရင္ဘ၀က ဘယ္သူလဲ။

အႆကမင္းႀကီးရဲ႕မိဖုရားႀကီး ဥပရီပါ
ဘုရား။

ယခုသင္ဟာ အႆကမင္းႀကီးႏွင့္ ပိုးထီး
ႀကီးႏွစ္ဦးမွာ ဘယ္သူ႔ကိုပိုခ်စ္သလဲ။

အရင္ဘ၀ကခင္ပြန္းထက္ယခုဘ၀ခင္ပြန္း
ကို ပိုခ်စ္ပါတယ္။ ဘ၀ေဟာင္းခ်ဳပ္လို႔ဘ၀
သစ္ေရာက္လာခ်ိန္ကစၿပီး အႆကမင္း
ႀကီးဟာ ကၽြႏု္ပ္အတြက္ဘာမွ် အက်ဳိးမရွိ
ေတာ့ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ အႆကမင္းႀကီးကို
သတ္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔ ပိုးထီးႀကီးရဲ႕
ေျခကိုေဆးေပးခ်င္ပါတယ္။

ဤသို႔ပိုးမႀကီးေျဖဆိုသံကို အႆကမင္း
ႀကီးၾကားရေသာအခါ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္
သြားၿပီး

ဒီလိုမွန္းသိရင္ဘာလို႔စိတ္အပင္အပန္းခံ
ေတာ့မွာလဲ။ အေစာႀကီးကတည္းက အ
ေလာင္းေကာင္ကို လႊင္းပစ္မွာေပါ့ဟုဆုိ
ကာ အခမ္းအနားျဖင့္သၿဂိၤဳလ္မေနေတာ့
ဘဲ မိဖုရားႀကီးေလာင္းေကာင္ကို လႊင့္ပစ္
လိုက္ေလသည္။

အႆကမင္းႀကီးသည္ ေစာေစာကအ
ေၾကာင္းကို မသိသျဖင့္ စြဲမိစြဲရာစြဲၿပီးမအိပ္
ႏိုင္ မစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေသာကပရိ
ေဒ၀ အပူမီးႀကီးစြာေလာင္ခဲ့ေလသည္။
အေၾကာင္းမွန္ကိုသိသြားေသာအခါ မိဖုရား
ႀကီးအေပၚ တပ္မက္မႈကင္းကာ ေသာက
ပရိေဒ၀မီးၿငိမ္းေအးသြားသည္။

မိမိႏွင့္ဆက္စပ္သူ ေသသြားလွ်င္ ေသသူ
ကုိ ရည္စူး၍ က်န္ရစ္သူက ကုသုိလ္ျပဳၿပီး
အမွ်ေပးေ၀ျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ လူ႕
က်င့္၀တ္ပင္ျဖစ္၏။ ေသသြားသူအေပၚ
အစြဲအလမ္းႀကီးစြာျဖင့္ ပူေလာင္႐ႈပ္ေထြး
စြာ အမွ်ေ၀ျခင္းမ်ဳိးသည္ အက်ဳိးမမ်ားပါ။
ေမတၱာတရားျဖင့္ သန္႔ရွင္းေအးျမစြာကူ
ညီခ်ီးေျမွာက္သည့္ သေဘာမ်ဳိးသာျဖစ္ရ
ပါမည္။

ေသသြားသူသည္ ေဒ၀ မႏုႆ နိရယ
ေပတ တိရစၧာန္ဟုသြားရာဘ၀ငါးမ်ဳိးအနက္
ေပတဂတိကို ေရာက္မွ အမွ်ေပး၍ အက်ဳိး
ခံစားခြင့္ ရွိသည္။ မႏုႆ(လူ)၊ နိရယ(ငရဲ)
တိရစၧာန္ဘ၀မ်ဳိးသို႔ ေရာက္သြားလွ်င္ အမွ်
ေပးသည္ကို ၾကားႏိုင္မည္မဟုတ္။ ခံစားခြင့္
ရႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေဒ၀ နတ္ျဗဟၼာဘ၀
ေရာက္လွ်င္ သာဓုေခၚႏိုင္ေသာ္လည္း က်န္
ရစ္သူကေပးလိုက္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔ကိုသူ
က ေမွ်ာ္လင့္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သီလရွိသူ
အား လွဴရမည္။ရည္စူးရမည္။ အမွ်ေပးရ
မည္။ ဘ၀တစ္ပါးေရာက္သူသိ၍ သာဓုေခၚ
ႏိုင္ရမည္။ သို႔မွသာအက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိသည္။
ေနာက္ဆံုးပိတ္မိမိေတာ့ရၿပီးသားပါတည္း။
ေသသြားေသာသူအေပၚ ေက်းဇူးသိတတ္
သည့္ဂုဏ္ အက်ဳိးလိုလား ေမတၱာထားတတ္
သည့္ ဂုဏ္ကလည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္
က်န္ရစ္ေပသည္။

ကိုယ့္မွာရွိၿပီးသည္ကိုသာ ေသၿပီးသူအတြက္
အမွ်ေပးေ၀ရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာ
မိမိကကုသိုလ္အေကာင္းစားရေအာင္ျပဳရ
မည္။ မိမိ၌နည္းနည္းရွိလွ်င္ နည္းနည္းသာ
ေပး၍ျဖစ္ႏုိင္မည္။ မ်ားမ်ားရွိထားမွ မ်ားမ်ား
ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ အညံ့စားရွိထားလွ်င္
အညံံ့စားကိုသာ ေပးႏိုင္၍ အေကာင္းစား
ရွိထားမွ အေကာင္းစားကိုသာေပးႏိုင္မည္
ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကုသုိလ္ကို အေကာင္း
ဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ဖို႔ကား က်န္ရစ္သူ
၏ အေရးအႀကီးဆံုးတာ၀န္တည္း။

ဒါန သီလ သမထ ၀ိပႆနာဟူေသာအထုပ္
ႀကီး ေလးထုပ္ကို ေကာင္းစြာထုပ္ၿပီးေနာက္
(သို႔) သီလ သမာဓိ ပညာ သိကၡာသံုးရပ္ အ
က်င့္ျမတ္ေပၚတြင္ ဒါနရိကၡာထုပ္ကို တင္ၿပီး
ေနာက္ အမွ်ေပးကာ တင္ပို႔လိုက္ရမည္ျဖစ္
သည္။ ပစၥည္းသည္ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ဘဲဘံု
ဆိုင္သာျဖစ္၍ အမွ်ေပး၍မရပါ။ ဘံုဆိုင္တ
ရားကို ကိုယ္ပိုင္တရားျဖင့္လဲလွည္ၿပီးမွအမွ်
ေ၀၍ျဖစ္သည္။

အမွ်ေပးသည္ကို သိရွိခြင့္ရ၍ ၀မ္းေျမာက္၀မ္း
သာ သာဓုေခၚလ်က္အမွ်ကိုယူႏိုင္လွ်င္ဘ၀
တစ္ပါး ေျပာငး္သြားသူသည္ ကုသုိလ္ျပဳသူ
ႏွင့္ ထပ္တူအဖို႔ရကာ ခ်မ္းသာခြင့္ရသြားသည္။
ေသလြန္သြားၿပီးသူကို ရည္စူး၍ကုသုိလ္ျပဳျခင္း
ကို ေမတၱာတရားေရွ႕သြားျပဳ၍ တရားထမင္း
၀ိုင္းႀကီးကိုျပင္ၿပီး ဧည့္ခံေနသည္ဟုျမင္ေအာင္
ၾကည့္႐ႈသံုးသပ္တတ္ဖို႔ လိုအပ္လွေပသည္.။
ဘ၀တစ္ေကြ႕ခဏေတြ႕ခိုက္အက်ဳိးရွိရွိကူညီ
ေပးျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။

အားလံုးခ်မ္းေျမ့ပါေစ။

တိပိဋကေယာဆရာေတာ္