သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ ျမတ္စြာဘုရား
သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူစဥ္ ပိဂၤလေကာစၧ မည္
ေသာ ပုဏၰားသည္ ဗုဒၶထံ ေရာက္လာၿပီး အရွင္
ေဂါတမ ထင္ရွားေက်ာ္ေစာေသာ ဂိုဏ္းဆရာႀကီး
မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ပုရာဏကႆပ မကၡလိေဂါသာ
လ အစရွိေသာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ မိမိတို႔၀န္ခံသည့္
အတိုင္း တရားထူးကုိ သိၾကပါကုန္သေလာ ဟု
ေမးေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါဗုဒၶျမတ္စြာက ပုဏၰားသင္ေမးေသာေမး
ခြန္းကို ေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ အက်ဳိးရွိမည္မဟုတ္။
သင့္အား ငါတရားေဟာ အံ့။ နာေလာ့ဟုမိန္႔ၾကား
ေတာ္မူၿပီး အႏွစ္ကိုရွာေဖြျခင္း ဥပမာျဖင့္ တရား
ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
ပုဏၰား ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢဳိလ္
တို႔သည္ ေမြးျခင္း ေသျခင္းအစရွိေသာ ဆင္းရဲ
အေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ရဟန္း
ျပဳခဲ့ၿပီး လာဘ္သပၸကာ အေက်ာ္အေစာကို ျဖစ္
ေစ၏။ ထိုလာဘ္သပၸကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္၍ မိမိကုိယ္ကိုေျမွာက္ပင့္၍ သူ
တစ္ပါးကို ႏွိမ့္ခ်၏။ ထို႔ထက္ သာလြန္ေသာ
တရားတို႔ကို ျဖစ္ေပၚေစရန္ လိုလား အားထုတ္
ျခင္းမျပဳ။
ဥပမာကား အႏွစ္ကိုလို၍ ရွာေဖြသူသည္အႏွစ္
ရွိေသာ အပင္ကိုေတြ႕ေသာ္လည္း အႏွစ္၊ အ
ကာ၊ အခြံ၊ အေပြးတို႔ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အခက္
အရြက္ကိုသာ အႏွစ္ဟုထင္ကာ ျဖတ္ယူသြား
သကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဗုဒၶ၏တပည့္သာ၀ကျဖစ္ပါလ်က္
မဂ္ဖိုလ္ဟူေသာ အႏွစ္ကို အရမယူဘဲ လာဘ္
မ်ားမႈ၊ အပူေဇာ္ခံရမႈ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ား အေပၚ
သာယာ ယစ္မူးၿပီး တစ္ဘ၀ ဆံုးသြားရေသာ
ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူမ်ားကို ဆုိလိုျခင္းျဖစ္သည္.။
ပုဏၰား၊ ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢဳိလ္
သည္ ေမြးျခင္းေသျခင္းစေသာ ဆင္းရဲအေပါင္း
မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ရဟန္းျပဳၿပီး
လာဘ္သပၸကာ အေက်ာ္အေစာကိုျဖစ္ေစ၏။
သို႔ေသာ္ ထိုလာဘ္သကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းမရွိဘဲ ထုိ႔ထက္သာလြန္မြန္
ျမတ္ေသာ တရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ လိုလား
အားထုတ္သျဖင့္ အက်င့္ သီလျဖင့္ ျပည့္စံုျခင္း
သို႔ ေရာက္၏၊
ထိုအက်င့္သီလျဖင့္ေက်နပ္ႏွစ္သက္၍ ထို သာ
လြန္မြန္ျမတ္ေသာတရားမ်ားကို ရရွိရန္ အားမ
ထုတ္။ ဥပမာ အႏွစ္ကိုလို၍ ရွာေဖြသူသည္
အႏွစ္ရွိေသာ အပင္ကိုေတြ႕ေသာ္လည္း အႏွစ္
အကာ အခြံတို႔ကိုေက်ာ္ၿပီး အေပြးကိုသာအႏွစ္
ဟုထင္ယူသြားသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
ပုဏၰား ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢဳိလ္
တို႕သည္ ေမြးျခင္း ေသျခင္းစေသာ ဆင္းရဲအ
ေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ရဟန္းျပဳ
ၿပီး လာဘ္သပၸကာ အေက်ာ္အေစာကိုလည္း
ေကာင္း၊ သီလႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊
သမာဓိႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းကိုလည္းေကာင္း ရ၏။
သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔ျဖင့္ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းမရွိပဲ
ယင္းတို႔ထက္သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာတရားမ်ား
ကို ရရွိရန္ ဆက္လက္အားထုတ္သျဖင့္ ဒိဗၺ
စကၡဳဉာဏ္အျမင္ကိုရ၏။
ထိုဉာဏ္အျမင္ျဖင့္ ေက်နပ္ကာ ထို႔ထက္သာ
လြန္ေသာ တရားကို ရရွိရန္ကား ဆက္လက္
အားမထုတ္ေတာ့ေခ်။ ဤရဟန္းကား အႏွစ္ရွိ
ေသာ သစ္ပင္ကိုေတြ႕ပါလ်က္ အႏွစ္ကိုေက်ာ္
ၿပီး အကာကိုသာ အႏွစ္ဟုထင္ကာ ယူသြား
သူႏွင့္ ဥပမာတူသည္။
ပုဏၰား ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢဳိလ္
သည္ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ရည္
ရြယ္၍ ရဟန္းျပဳခဲ့ၿပီး လာဘ္သပၸကာ အေက်ာ္
အေစာကိုလည္းေကာင္း သီလသမာဓိႏွင့္ ဒိဗၺ
စကၡဳဉာဏ္အျမင္ကိုလည္းေကာင္းရရွိ၏။
သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔ျဖင့္ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းမရွိ
ဘဲ ယင္းတုိ႔ထက္ သာလြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ
တရားမ်ားကိုရရွိရန္ ဆက္လက္အားထုတ္၏။
ထို႔ထက္သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာတရားမ်ားကား
ပထမစ်ာန္ အစရွိေသာ စ်ာန္ အဆင့္ဆင့္၊ နိ
ေရာဓ သမာပတ္ႏွင့္ အာသ၀ကၡယဉာဏ္တုိ႔
ျဖစ္၏။ ဤရဟန္းကား အႏွစ္ရွိေသာ သစ္ပင္
ကိုေတြ႕ေသာ္ အႏွစ္ကိုသာ ထုတ္ယူသြားသူ
ႏွင့္တူ၏။
ပုဏၰား ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤသာသနာသည္
လာဘ္သပၸကာအေက်ာ္အေစာရရွိရန္အတြက္
သာလွ်င္မဟုတ္၊ သီလ သမာဓိႏွင့္ စ်ာန္သမာ
ပတ္အဆင့္ဆင့္တို႔ကို ရရွိရန္အတြက္မွ်လည္း
မဟုတ္၊ မပ်က္စီးႏိုင္ေသာ စိတ္၏လြတ္ေျမာက္
မႈအတြက္ျဖစ္၏။ဤစိတ္၏လြတ္ေျမာက္မႈသည္
ဤသာသနာ၏အႏွစ္အသားျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး
ပန္းတိုင္ျဖစ္၏။
ဗုဒၶျမတ္စြာက ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူေလေသာ္
ပိလိဂၤ၀စၧ ပုဏၰားသည္ ထိုေဟာၾကားခ်က္ကို
လြန္စြာ ႏွစ္သက္လွသျဖင့္ ဗုဒၶအား ကိုးကြယ္
ဆည္းကပ္သူ ဥပါသကာ အျဖစ္သို႔ ဆိုက္
ေရာက္ သြားေလသည္။
ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ
လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရ၀ိပႆနာ ၅၊ ၆။
No comments:
Post a Comment