ညအခါ ထိန္ထိန္သာေအာင္လင္းတဲ့
ဖိုးေရႊလမင္းၾကီးဟာ
မနက္လင္းေတာ့ကြယ္ေပ်ာက္ရတယ္။
ေန႔အခါမွာ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္
အလင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့
သူရိန္ေနမင္းၾကီးဟာလည္း
ညေရာက္ေတာ့ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ရတယ္။
ဒီလိုပါပဲ။ ဘဝတစ္ခုမွာ စည္းစိမ္ေတြ
အေႃခြအရံေတြ ဂုဏ္ပကာသနေတြနဲ႔
ဘယ္လိုပင္ ေပ်ာ္ပါးေမာ္ႂကြားဝင့္ဝါခဲ့ေပမဲ့
တစ္ခ်ိန္ေတာ့ စြန္႔လႊတ္ၾကရ၊
ေသဆံုးၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။
ေလာကမွာ ဘာတစ္ခုမွ ျမဲတာမရွိပါဘူး။
အားလံုး ခ်ဳပ္ဆံုးကြယ္ေပ်ာက္
ၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။
ခ်မ္းေျမ့ျမိဳင္ဆရာေတာ္ အရွင္ဣႏၵက
(ၾသဝါဒေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ မွ)
No comments:
Post a Comment