ဤ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းအရာမည္သည္ အလြန္
နက္နဲ သိမ္ေမြ႕လွ၏။ ေဟာေျပာျပသ ဆံုးမသြန္
သင္ေသာ ဆရာသည္ ေနရာက်ရန္လိုလွ၏။
သိသင့္ေသာအရာ၌ ေနရာတက် သိႏုိင္ေအာင္
ေဟာေျပာမႈ ထင္ျမင္ေအာင္ အားထုတ္ရမည့္
အရာ၌ေနရာတက်ထင္ကြက္ျမင္ကြက္ေပၚေအာင္
ျပသမႈ႔သည္ကား ဆရာ့တာ၀န္တည္း။
ထင္ကြက္ျမင္ကြက္ေပၚ႐ုံမွ်ႏွင့္ ကမၼ႒ာန္းကိစၥခရီး
ေရာက္ႏုိင္ေသးသည္ မဟုတ္။ ထင္ျမင္ေအာင္
အားထုတ္ရန္ အခ်က္ကို ဆရာ သြန္သင္ျပသ၍
လွလွႀကီး ရိပ္မိေသာအခါ အထင္အျမင္ ေန႔စဥ္
တိုးပြားေစရန္ ရဟန္းျဖစ္ခဲ့အံ့။ ဆိပ္ၿငိမ္ရာေတာ
ေတာင္အရပ္သို႔၀င္၍ ထက္သန္ေသာ၀ီရိယျဖင့္
လရွည္ႏွစ္မ်ားအားထုတ္မႈ။
လူျဖစ္ခဲ့အံ့။ အိမ္စီိးပြားႏွင့္တြဲဖက္၍ လရွည္ႏွစ္
မ်ား စြဲၿမဲမႈသည္ကား တပည့္၏တာ၀န္တည္း။
အာနာပါနအစရွိေသာ ကမၼ႒ာန္းမ်ဳိးသည္ကား
ေျပာေဟာမႈအလြန္လြယ္၏။ နိမိတ္အထင္ရ
ေအာင္ အားထုတ္ႏုိင္မႈ အလြန္ခဲယဥ္း၏။
အိမ္၌ေန၍ စီးပြားႏွင့္တြဲဖက္ျခင္းငွါမရ။ ဆိတ္
ၿငိမ္ရာသို႔ထြက္၍ အျပင္းအထန္အားထုတ္ႏိုင္
မွ နိမိတ္ကို ရႏုိင္၏။ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းဟူ
သည္ကား ဉာဏ္အလုပ္ျဖစ္၍ လယ္လုပ္၍
လည္း ျဖစ္ႏုိင္၏။ ယာလုပ္ရင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္
၏။
ေလွသြားရင္း ၀န္ထမ္းရင္း ေရာင္းရင္း၀ယ္ရင္း
အစရွိသည္ျဖင့္ အိမ္အလုပ္ အိမ္စီးပြားႏွင့္ တြဲ
ဖက္ႏုိင္သတည္း။ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌
သမထကမၼ႒ာန္းကို ေပါက္ေရာက္ေအာင္လုပ္
ႏုိင္ေသာသူသည္ အလြန္နည္း၏။
အိမ္၌ေန၍ အိမ္စီးပြားႏွင့္တြဲဖက္၍စြဲၿမဲၾကသူ
အလြန္မ်ား၏။ ထုိစကားမွန္၏။ သမထ ကမၼ
႒ာန္း ေပါက္ေရာက္သူ လူ၍အလြန္နည္း၏။
ရဟန္းတို႔၌သာ မ်ား၏။
၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းေပါက္ေရာက္၍ ေသာ
တာပန္အရိယာျဖစ္ၾကသူကား လူ၌အလြန္
မ်ား၏။ လူေသာတာပန္ တစ္ေထာင္ကို
ရဟန္းေသာတာပန္တစ္ေယာက္က်ထား၍
ေရတြက္ေသာ္လည္း ရဟန္းဘက္က သာ
ကုန္ေလရာ၏။
လူဘက္မွာမကုန္ေလရာ။ ဤမွ်ေလာက္မ်ား
ျပားရိပ္ထင္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
ေလာက၌ရွိရင္းကပင္ ရဟန္းအလြန္နည္း၏။
လူကမႈမဇၥ်ိမတိုက္ႏွင့္ အျပည့္ရွိ၏။ လူေသာ
တာပန္လည္း ျပည့္မတတ္ပင္မ်ားလွ၏။ ထို
သို႔မ်ားလွျခင္းက အိမ္စီးပြားႏွင့္ ၀ိပႆနာတြဲ
ခ်င္တုိင္း တြဲသာလွေသာေၾကာင့္တည္း။
အယုတ္အားျဖင့္ အေစခံ အိမ္ကၽြန္မ အခစား
ကူလီပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သံေ၀ဂသတိေကာင္း
ေကာင္းျဖင့္ ႐ႈပါလွ်င္ ၀ိပႆနာတြဲဖက္ႏုိင္ေတာ့
သာတည္း။ ဤမွ်ေသာ စကားစုျဖင့္ ၀ိပႆနာ
မႈမည္သည္ လူတို႔လည္း စြဲၿမဲျခင္းငွါ အလြန္
ေကာင္းလွေၾကာင္း လိုရင္းစကားတည္း။
လယ္တီဒီပနီေပါင္းခ်ဳပ္ တတိယတြဲ
စာမ်က္ႏွာ ၃၁၆၊ အာဟာရဒီပနီက်မ္းမွ
No comments:
Post a Comment