ေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ အသိ
ဉာဏ္ပညာကုိျမတ္ႏိုးတဲ့ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါး
အုပ္စိုးေနသတဲ့။ ဘုရင္ႀကီးဟာ စာေပဗဟု
သုတကို အင္မတန္ေလ့လာလိုက္စားၿပီး
နန္းေတာ္ထဲမွာလည္း ပညာရွိအမတ္ႀကီး
ေတြကို စုေ၀းကာတစ္ပတ္တစ္ခါ ညီလာခံ
က်င္းပတတ္တယ္။ ပညာရွိအမတ္ႀကီးေတြ
ရဲ႕ညီလာခံမွာ ဘုရင္ႀကီးကသူသိလုိတဲ့ပုစၧာ
ျပႆနာကို တင္ျပေဆြးေႏြးေလ့ရွိတယ္။
တစ္ခါေတာ့ ဘုရင္ႀကီးက လူ႕ဘ၀ဟာအင္
မတန္မွတိုေတာင္းလွတယ္။ တိုေတာင္းလွ
တဲ့အသက္တာမွာ လုပ္စရာေတြကလည္း
မ်ားလိုက္တာ၊ အဲဒီအမ်ားထဲက အေရးႀကီး
တာကိုပဲ ေရြးၿပီးလုပ္မွျဖစ္မယ္လို႔ေတြးမိသ
တဲ့။
အဲဒါနဲ႔ပညာရွိအမတ္ႀကီးဟာ ေနာက္တစ္
ပတ္ပညာရွိအမတ္ႀကီးေတြညီလာခံမွာ
၁။ ေလာကမွာဘယ္အခ်ိန္ဟာ အေရးအ
ႀကီးဆံုးလဲ။
၂။ ေလာကမွာ ဘယ္ကိစၥဟာအေရးအ
ႀကီးဆံုးလဲ။
၃။ ေလာကမွာ ဘယ္သူဟာအေရးအႀကီး
ဆံုးလဲဆိုတဲ့ ျပႆနာပုစၧာသံုးခုကို အမတ္
ႀကီးေတြထံတင္ျပေမးျမန္းပါတယ္။ ေျဖဆို
ဖို႔အခ်ိန္ကိုလည္း ခုႏွစ္ရက္ သတ္မွတ္ေပး
လိုက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္ညီလာခံမွာ ပညာရွိအမတ္
ႀကီးေတြဟာ ျပႆနာသံုးခုရဲ႕အေျဖကိုသူတို႔
ဉာဏ္မွီသေလာက္အသီးသီးေျဖဆိုၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ဘုရင္မင္းျမတ္စိတ္တိုင္းက်အေျဖကို
မရႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာဒီ
ျပႆနာသံုးခုရဲ႕အေျဖကို စိတ္တိုင္းက်မသိရ
တာေၾကာင့္ မစားႏုိင္ မအိပ္ႏိုင္ျဖစ္လာတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ဒီျပႆနာ
ရဲ႕အေျဖကို သိရေအာင္ ေတာအုပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့
ရေသ့ၾကီးတစ္ပါးထံ သြားၿပီးေမးျမန္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္
လိုက္တယ္။ နန္းေတာ္ထဲပျမင္းစီးၿပီးထြက္လာ
ခဲ့တဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ရေသ့ႀကီးရဲ႕ေက်ာင္း
နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း အေရာက္မွာ ေတာထဲမွာသက္
ေတာ္ေစာင့္ရဲမက္ေတြနဲ႔ ျမင္းကို ထားခဲ့ၿပီးတစ္
ကိုယ္တည္း ေျခက်င္ေလွ်ာက္ၿပီး ရေသ့ႀကီး
ေက်ာင္းကိုလာခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရေသ့ႀကီးက လက္တစ္ဖက္နဲ႔
သစ္ေစ့ထုပ္ကေလးကိုကိုင္ၿပီး လက္တစ္ဖက္
ကတူူးရြင္းကိုကိုင္ကာ ေက်ာင္းထဲကအျပင္ကို
ထြက္လာခဲ့သတဲ့။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္း
ရေသ့သူျမတ္ကို အ႐ိုအေသေပးၿပီးသူသိလို
တဲ့ ျပႆနာသံုးခုရဲ႕အေျဖကို ေမးပါတယ္။
ရေသ့ႀကီးဟာ ခဏေလာက္ရပ္ၿပီးစဥ္းစားေန
ရင္းက ဘာစကားမွ်မေျပာဘဲေရွ႕ဆက္သြား
တယ္။ ေက်ာင္း၀င္းတစ္ေနရာေရာက္တဲ့အခါ
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး တြင္းငယ္တစ္ခုကုိတူး
ေနသတဲ့။
ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း မေနႏုိင္တာနဲ႔ရေသ့ႀကီး
ကိုကူညီၿပီး တြင္းတူးေပးပါတယ္။ ရေသ့ႀကီး
ကလည္း တစ္တြင္းၿပီးတစ္တြင္းတူးခိုင္းၿပီးသစ္
ေစ့ေတြကုိ စိုက္ပ်ဳိးလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးတစ္
ေစ့ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ေနကလည္းအေတာ္
ေစာင္းေနၿပီမို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္းဒီတစ္
တြင္းတူးၿပီးရင္ေတာ့ နန္းေတာ္ကို ျပန္ေတာ့
မယ္လို႔ ေတြးေနသတဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရင္၀မွာျမွားတန္းလန္းနဲ႔ဒဏ္ရာ
ေတြရထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ရေသ့ႀကီး
ရဲ႕ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ေျပး၀င္လာၿပီးလဲက်
သြားသတဲ့။ အဲဒီအခါဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ တူး
လက္စ တူးရြင္းကိုလက္ကခ်လိုက္ၿပီးဒဏ္ရာ
ရထားတဲ့သူကို ေျပးထူလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးရင္
ေက်ာင္းေပၚကို တြဲတင္ၿပီးဒဏ္ရာေတြကုိ
သက္သာရာရေအာင္ေဆးကုသေပးပါတယ္။
ဒဏ္ရာရထားတဲ့သူကို ေဆးကုသျပဳစုေပးရ
တာနဲ႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ေမာလည္းေမာ
နန္းေတာ္ကိုျပန္ဖုိ႔ အခ်ိန္လည္းမရွိေတာ့တာ
မို႔ ရေသ့ႀကီးရဲ႕ေက်ာင္းမွာပဲ ညအိပ္လိုက္ရ
ပါသတဲ့။
မနက္မိုးလင္းတဲ့အခါ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ
နန္းေတာ္ကိုျပန္ဖို႔ျပင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမေန႔
ကဒဏ္ရာရလာတဲ့သူက ဘုရင္မင္းျမတ္ကို
ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ရင္း အျပစ္ကခြင့္လႊတ္
ဖို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကသင့္
ကို ကၽြႏု္ပ္ကမသိပါလားဆိုေတာ့ ဒဏ္ရာရ
လူနာက ဘုရင္မင္းျမတ္က ကၽြႏု္ပ္ကိုမသိ
ေပမယ့္ ကၽြႏု္ပ္ကေတာ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို
ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ဟာ
ဘုရင္မင္းျမတ္ႀကီးလက္ခ်က္နဲ႔ေသဆံုးသြား
တဲ့ ေတာပုန္းဓားျပႀကီးရဲ႕သားပါ။
ဖခင္အတြက္ လက္စားေခ်ဖို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္
ကို ေတာအုပ္ထဲမွာ ေစာင့္ဆိုင္းေနတုန္း
ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္စစ္သည္ေတြ
နဲ႔တုိးၿပီး တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ရာက ဒဏ္ရာေတြရ
လာခဲ့ရတာပါ။ အခုေတာ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕
ကုသမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအသက္ရွင္ရ
တာပါ။ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးရဲ႕
အသက္သခင္ပါ။ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ေက်းဇူး
ေတာ္ေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္အေပၚထားရွိ
ခဲ့တဲ့ ရန္ၿငိဳးဟာလည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြား
ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီအတြက္ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးကို အျပစ္မွ
ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါရန္ဟု အရွည္ႀကီးရွင္းျပ
ပါတယ္။
ဒီအခါဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ သူ႔အေပၚမွာတင္
ေနတဲ့ရန္ၿငိဳးတစ္ခု မထင္မွတ္ဘဲေျပေပ်ာက္
သြားတာသိရတဲ့အတြက္ အလြန္တရာ၀မ္း
ေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။
ဒဏ္ရာရလူငယ္ကိုလည္း အျပစ္မွခြင့္လႊတ္
ေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီးရေသ့ႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္
ကန္ေတာ့ရန္ ေက်ာင္းေပၚက ဆင္းလာခဲ့ပါ
တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရေသ့ႀကီးဟာ မေန႔က
တြင္းတူး စိုက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့ သစ္ေစ့ေတြကုိ ေရ
ေလာင္းေပးေနပါတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ
ရေသ့ႀကီးကို ဦးခ် အ႐ိုအေသ ေပးၿပီး နန္း
ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ မေန႔ကေမး
ခဲ့တဲ့ျပႆနာသံုးခုရဲ႕အေျဖကိုသိလိုပါေၾကာင္း
ထပ္မံေလွ်ာက္ထားျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ
ရေသ့ႀကီးကၿပံဳးလိုက္ၿပီး ဒီျပႆနာရဲ႕အေျဖ
ကအခုထိ မရေသးဘူးလား။ မေန႔က အေျဖ
ေပးၿပီးၿပီလို႔ ေျပာပါတယ္။
ဘုရင္မင္းျမတ္က ဘယ္လုိအေျဖလည္းဘုရား။
တပည့္ေတာ္ နားမလည္ေသးပါဘုရားလို႔
ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ရေသ့ႀကီးက ဘုရင္မင္း
ျမတ္ မေန႔တုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိျပန္စဥ္း
စားစမ္းပါ။ ဘယ္အခ်ိန္ဟာအေရးအႀကီးဆံုး
လည္းဆိုတာ ဘုရင္မင္းျမတ္ကၽြႏု္ပ္ေက်ာင္း
ကိုေရာက္လာေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ဟာတြင္းတူးေနခဲ့
တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာအေရးအႀကီးဆံုးပဲ။
အဲဒါကိုဂ႐ုမစိုက္ပဲ နန္းေတာ္ျပန္သြားခဲ့မယ္
ဆုိရင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာေတာအုပ္ထဲမွာလုပ္
ႀကံခံရလိမ့္မယ္။ အခုေတာ့ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ
အေရးအႀကီးဆံုးအခ်ိန္မွာ အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္
ကုိ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီအျဖစ္ဆိုးကလြတ္သြား
ၿပီ။
အေရးႀကီးဆံုးအလုပ္ဟာ ဘာလဲ။ ထပ္ၿပီး
ေတာ့စဥ္းစားပါဦး။ မေန႔ကကၽြႏု္ပ္တြင္းတူးေန
စဥ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီ
တြင္းတူးတဲ့အလုပ္ဟာ အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္
ေပါ့။ ဒီအလုပ္ကိုဘုရင္မင္းျမတ္မ်က္ကြယ္ျပဳ
မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ ဒီအေျခအေနမ်ဳိး ဘုရင္မင္း
ျမတ္ ဘယ္ျမင္ရေတာ့မလဲ။ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု
ေျပာင္းေနေလာက္ၿပီေပါ့။
ေနာက္ၿပီး ဘယ္သူဟာအေရးအႀကီးဆံုးလည္း
တဲ့. ကိုယ္နဲ႔အတူရွိေနတဲ့သူဟာ အေရးအႀကီး
ဆံုးပဲ။ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာမေန႔ကကၽြႏု္ပ္နဲ႔အတူ
ရွိစဥ္ ကၽြႏု္ပ္ကုိ အေရးထားခဲ့တယ္။ ဒါမွန္တာ
ပဲ။ ေနာက္ၿပီးဒဏ္ရာရတဲ့သူ ေရာက္လာတဲ့အခါ
သူ႔ကိုလည္း အေရးထားဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။
ဒီအတြက္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ရန္သူတစ္
ေယာက္အစား မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ရခဲ့တယ္။
ကဲ လိုရင္းေျပာရရင္ ေလာကမွာ
၁။ ကိုယ္ေရာက္ေနဆဲ ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္ဟာအေရး
အႀကီးဆံုးပဲ။
၂။ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ပစၥဳပၸန္အလုပ္ဟာအေရး
အႀကီးဆံုး ကိစၥပဲ။
၃။ ကိုယ္နဲ႔အတူရွိေနတဲ့သူဟာ ကိုယ့္အတြက္
အေရးအႀကီးဆံုးလူပဲဆိုတာ မွတ္လိုက္ပါလို႔
အေသအခ်ာရွင္းျပပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ရေသ့ႀကီးရဲ႕
အေျဖကို စိတ္တိုင္းက်အားရႏွစ္ၿခိဳက္ၿပီးသာဓု
(၃)ႀကိမ္ေခၚလိုက္ပါသတဲ့။
အပၸမာဒဓမၼပံုျပင္မ်ား
အပၸမာဒ
အတြဲ(၃)၊ အမွတ္(၉)
No comments:
Post a Comment