“ သုစိပုဘာ ဆံုးမစာ

သု,စိ,ပု,ဘာ၊ ၀ိ,လိ,သိ,ဓာ
အကၡရာစြဲသံုး၊ ဤရွစ္လံုးကို
သီကံုးပန္းသြင္၊ ေန႔တိုင္းဆင္ေလာ့
စာသင္ပ်ိဳႏု၊ အေျချပဳတို႔
ဥဇုဘူတ၊ လံ႔ုလျပင္းစြာ
သူ႔ထက္ငါဟု၊ ႏွဳတ္မွာရြရြ
ႀကိဳးပမ္းကလွ်င္၊ သိပၸေက်းဇူး
အထူးသိျမင္၊ ပညာရွင္ဟု
မထင္မေပၚ၊ မေက်ာ္ေစာပဲ
တီမွာလြဲအံ့၊ အရဲႀကိဳးကုတ္
ၾကက္ရဲသုတ္သို႔၊ အားထုတ္ခံုမင္
မသင္မအံ၊ မႀကံမေမး
ေဆြးေႏြးေရာေႏွာ၊ ေျပာေဟာမဲ့ေထြ
ေပခ်ပ္ေရျဖင့္၊ ကုန္ေစဆန္းသာ
သင္ေခ်ပါလည္း၊ ဘယ္မွာဂုဏ္ရွင္
ေက်ာ္ေစာထင္ခ်ိမ့္၊ စာသင္ဟူက
က်မ္းထိုမွ်ကို၊ ေတြ႕ကမေရွာင္
ေၾကာင္ပုစြန္စား၊ ကၽြတ္ကၽြတ္၀ါးသို႔
လႊသြားပမာ၊ ေက်ာက္ထက္စာသို႔
လိုရာရေအာင္၊ ႀကံေဆာင္ေလ့က်က္
အနက္ဓိပၸာယ္၊ ႏွဳတ္၀ယ္ရြရြ
ထားေခ်မွတည့္၊ တစေပၚလွ်င္
ခ်ည္စငင္သို႔၊ သဘင္ပြဲေမွာက္
ဆိုေရးေရာက္က၊ လန္႔ေၾကာက္မရွိ
သတိၿမဲခိုင္၊ ေက်ာက္တိုင္ပမာ
ေကသရာသို႔၊ ရြံရွာမဲ့လွ်င္း
ဆိုခင္းနည္းနာ၊ အျဖာျဖာကို
မၾကာႏွဳတ္ေလွ်ာက္၊ ခန္႔ခ်င့္ေထာက္ေလာ့
အံ့ေလာက္ဖြယ္သာ၊ ဂါထာပါဌ္သား
စကား၀ိုက္လည္၊ စဥ္ရွည္ေရွးတီး
စကားႀကီးက၊ စသည္ထိုထို
၀ိၿဂိဳဟ္၀စနတ္၊ ဓာတ္ရပစၥည္း
ထံုးနည္းပမာ၊ ဂါထာဆန္းဂိုဏ္း
ကရိုဏ္းဌာန္စစ္၊ ဖြင့္လွစ္ဋီကာ
အဌကထာပါဠိ၊ ေအာက္ထက္ညွိ၍
က၀ိလကၡဏာ၊ အျဖာျဖာကို
ေသခ်ာဆည္းဆ၊ ဆို၀ံ့ကလွ်င္
ဘ၀ဤတြင္၊ ခုမ်က္ျမင္လည္း
မထင္ဘယ္မွာ၊ ရွိဘိရာအံ့
သံသရာလည္း၊ ပမာကဲလြန္
အဆံုးစြန္မွဳ၊ ညီမြန္တုလြတ္
သံုးလူ႕နတ္၀ယ္၊ အကၽြတ္ဘယ္မွာ ေ၀းေတာ့မည္။ ။
{၁၉၈၃ ခု-ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမွဳ စာေမးပြဲ သင္ခန္းစာမွ
ကူးယူေရးသားပါသည္။ }