အနာထပိဏ္ သေဌး၌ သားမိုက္ တေယာက္ ရွိ၏။ မိဘ၏ အဆံုးအမကို လံုးဝမနာယူပဲ
အေပါင္းအသင္းတို႔ႏွင့္အတူ အၿမဲတေစ ေပ်ာ္ပါး သံုးျဖဳန္းလ်က္ေန၏။ ယခုေခတ္
အေခၚအရ ဆိုလွ်င္ လမ္းသရဲဟု ေခၚရေပလိမ့္မည္။ သူ႕နာမည္က ေမာင္ကာဠ။
ေငြလိုခ်င္၍ ဥပုသ္ေစာင့္ သားကို ဖခင္၏ ေျခရာ နင္းေစခ်င္ေသာ
သေဌးႀကီးသည္ တေန႔ဥပုသ္ေစာင့္လွ်င္ ေငြတရာ ေပးမည္ဆိုကာ
ကာဠကို ေက်ာင္းေတာ္သို႔သြား၍ ဥပုသ္ ေစာင့္ခိုင္း၏။ ျဖဳန္းဖို႔ ေငြလိုေနေသာ
ကာဠသည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သို႔သြား၍ ဥပုသ္ ေစာင့္၏။ ည အခ်ိန္တြင္ အျခား
ဥပုသ္သည္မ်ားလိုပင္ ေက်ာင္း၌ အိပ္ေတာ့ အိပ္ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏
တရားေတာ္ကိုေတာ့ မနာေပ။ နံနက္လင္း၍ အိမ္ ျပန္လာေသာအခါ
ဆုအျဖစ္ ေငြတရာရလိုက္၏။
လမ္းသရဲမွ ေသာတာပန္သို႔ ေနာက္တေန႔ ဥပုသ္ေစာင့္
သြား၍ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူသည့္ တရားထဲမွ တစံုတရာ
မွတ္မိလွ်င္ ေငြတေထာင္ ေပးမည္ဟု သူ႕ဖခင္က ေျပာသျဖင့္ ကာဠ ေက်ာင္းသို႔သြား၍
ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးလွ်င္ ည တရားကို ေသေသခ်ာခ်ာ နာယင္းႏွင့္ တရားသေဘာေပါက္ကာ
တရားနာယင္း တရား႐ႈမွတ္သျဖင့္ တရားဆံုးေသာအခါ ေသာတာပတၱိ မဂ္ဉာဏ္
ဖိုလ္ဉာဏ္ကို ရသြား၏။
နံနက္လင္း၍ အိမ္ ျပန္လာေသာအခါ တည္ၾကည္ၿငိမ္သက္လွေသာ ကာဠသည္ သူ႕ဖခင္က ဥပုသ္ ေစာင့္ခဆိုကာ ေငြတေထာင္ ေပးလိုက္မည္ကို ရွက္ေန၏။
ျမတ္စြာဘုရားက ကာဠဟာ စၾကဝေတးမင္း စည္းစိမ္ထက္သာသည့္ အရာ [ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္
] ကို ရေနၿပီ ျဖစ္၍ ေငြတေထာင္ကို မမက္ေတာ့ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူေလသည္။
No comments:
Post a Comment