လက္တြဲေခၚကာ အေဖာ္မပါဘူး၊
ဥစၥာခ်ည္းႏွွီး ကိုယ္ထီးတည္း။
ျပန္သြားေတာ႔လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ႔၊
လက္တြဲေခၚကာ အေဖာ္မပါဘူး၊
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး ကိုယ္ထီးတည္း။
လာျပီးေတာ႔နား မသြားေသးခင္ ခ်ိန္ေလးတြင္မွ၊
၀န္းက်င္ခက္ႏြယ္ ေႏွာင္ၾကိဳးသြယ္ၾက၊
ျပံဳးရယ္မဲ႔ငို ခ်စ္မုန္းပိုၾက၊
မလိုေဒါသ လိုေလာဘနဲ႔၊
ဘ၀ရိပ္ျမံဳ-ကၾကိဳးစံုခဲ႔၊
ကံကုန္မိုးခ်ဳပ္ လက္တြဲျဖဳတ္ကာ၊
သုတ္သုတ္ေဆာလ်င္ ခရီးႏွင္သည္၊
တို႔မ်ား“ဧည္႔သည္”ပါတကား။
ဗန္းေမာ္ေရြညိဳ။
No comments:
Post a Comment