အသင္...အသက္ႀကီးေနၿပီ သေဘာထား မႀကီးနိုင္ေသးဘူးလား?
အသင္...ဆံပင္ေတြ ျဖဴေနၿပီ စိတ္ထားမျဖဴနိုင္ေသးဘူးလား?
အသင္...ဆံပင္ေတြကၽြတ္ေနၿပီ အကၽြတ္တရား မရနိုင္ေသးဘူးလား?
အသင္...ထိပ္ေျပာင္ေနၿပီ ကိေလသာ ေျပာင္ေအာင္ မလုပ္နိုင္ေသးဘူးလား?
အသင္...မ်က္စိ မွ ူန္ေနၿပီ တရားအတြက္ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနတံုး ပဲလား?
အသင္... နားထိုင္းေနၿပီ တရားနာဖို ့ထိုင္းမွိဳင္းေနတံုးပဲလား?
အသင္...အသက္ ႐ွဴသံခ်ိဳ ့တဲ့ေနၿပီ အာနာ ပါန လုပ္ဖို ့ခ်ိဳ ့တဲ့ေနတံုး ပဲလား?
အသင္...လွ်ာထူေနၿပီ မေကာင္းမႈမွာ ထူပူေနတံုးပဲလား?
အသင္...သြား က်ိဳးေနၿပီ မာန္မာန မက်ိဳးနိုင္ေသးဘူးလား?
အသင္...ပါးစပ္ ရြဲ ့ေနၿပီ ကုသိုလ္ ကို အရြဲ႕တိုက္ေနတံုးပဲလား?
အသင္...အသံျပာေနၿပီ ခုထိ ဗ်ာ မ်ားေနတံုးပဲလား?
အသင္...လက္ေတြ တုန္ေနၿပီ ပုတီး ကိုင္ဖို ့ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနတံုးပဲလား?
အသင္...ေျခေထာက္ေတြ ယိုင္ေနၿပီ အမွားဘက္ကို ယိုင္ေနတံုးပဲလား?
အသင္...အသားအေရေတြ တြန္ ့ေနၿပီ ကုသိုလ္ လုပ္ဖို ့တြန္႔ေနတံုးပဲလား?
အသင္...ခါးကိုင္းေနၿပီ ရတနာ သံုးပါးကို မကိုင္းရွိဳင္း နိုင္ေသးဘူးလား?
အသင္...စိတ္ေတြေ၀ေနၿပီ ၀ိပႆနာလုပ္ဖို ့ ေတြေ၀ေနတံုးပဲလား?
အရွင္ သုခမိႏၵ
တကၠသီလ မဟာဓမၼာစရိယ
MA(Buddhism)(Sri Lanka)
No comments:
Post a Comment