ဒါေႀကာင္.ဒီဘေလာ.ေလးကို ေရးျဖစ္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာတြင္ လက္ခံထားေသာ ေသျခင္း (၄)မ်ိဳး ရွိ၏။
(၁) အသက္တမ္းကုန္၍ ေသျခင္း။
(၂) ကံစြမ္းကုန္၍ ေသျခင္း။
(၃) အသက္တမ္း၊ ကံစြမ္း ႏွစ္ပါးကုန္၍ ေသျခင္း။
(၄) ဥပေစၧဒကကံျဖင့္ ေသျခင္း။
သတၱဝါတို႔မွာ ဤေသျခင္း ၄-မ်ိဳးအနက္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေသၾကရ၏။
ထိုသို႔ ေသၾကေသာအခါ ေသခါနီး၌ ‘ကံ’၊ ‘ကမၼနိမိတ္’၊ ‘ဂတိနိမိတ္’ သံုးမ်ိဳးအနက္ တစ္ခုခု ေပၚ၏။
(၁)ကံ = ေနာက္ဘဝမွာ ပဋိသေႏၶအက်ိဳးေပးေတာ့မည့္ ေရွးတုန္းက ျပဳခဲ့ေသာ
(မေသမီ ယခုဘဝတြင္ ျပဳခဲ့ေသာ ကံမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္၏) ကုသိုလ္ကံ, အကုသိုလ္ကံ။
ဤကံသည္ အတိတ္က ျဖစ္ခဲ့ေသာ အာ႐ုံျဖစ္၍ မေနာဒြါရ၌ ထင္၏။
(၂)ကမၼနိမိတ္ = ကံျပဳစဥ္ ေတြ႕ၾကံဳရေသာ အာ႐ုံေျခာက္ပါး။
(ဥပမာ – ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၌ သကၤန္းအလႉ, ဆြမ္းအလႉ စသည္)တို႔
ထင္ေပၚတတ္၏။
အာ႐ုံေျခာက္ပါးလံုး၌ ျဖစ္၍ ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ဒြါရေျခာက္ပါး၌ ထင္၏။
(၃)ဂတိနိမိတ္ = အနာဂတ္ေရာက္ရမယ့္ဘဝ ေတြ႕ၾကံရလတံ့ေသာ အာ႐ုံ။
(ဥပမာ – အမိဝမ္းေရ၊ ငရဲဘံု), “ထိုေရာက္မည့္အရပ္တြင္ ေတြ႕ၾကံဳခံစားရမည့္ အရာမ်ား”
(ဥပမာ – လင္းတ၊ ေခြး၊ ငရဲမီး၊ ငရဲထိန္း၊ နတ္သား၊ နတ္သမီး)ေပၚတတ္၏။
ပဋိသေႏၶအက်ိဳးေပးေတာ့မည့္ ကံ ၊ ကံမၼနိမိတ္ ႏွင္. ဂတိနမိတ္ တို.သည္ မေသမီ ဘ၀မွ မဟုတ္ဘဲ
ေရွးေရွးဘ၀မ်ားစြာက လည္း ကံ ၊ ကံမၼနိမိတ္ ႏွင္. ဂတိနမိတ္ တို.လည္း ျဖစ္ႏိူင္ပါသည္။
(အက်ယ္ကို ကံမၼဖလသုတ္ေတာ္တြင္ ဖတ္ရွဳႏိူင္သည္)
ထိုသို.တစ္ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုးစိတ္(စုတိစိတ္)ျဖစ္ျပီးေနာက္ အျခားမရွိ ေနာက္ဘ၀တြင္ ပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္သည္။
အျခားမရွိဆိုသည္မွာ တဆက္တစပ္ထဲျဖစ္သည္ကိုဆိုလိုသည္။
No comments:
Post a Comment